in

„მუსიკა ჩემი სალაპარაკო ენაა, რომლითაც ვურთიერთობ სამყაროსთან” – Askeesi

მუსიკა WarCraft-ისთვის, Black Metal-ში თარგმნილი ისტორიები, უცხოური ლეიბლები და ტურნეები ევროპაში

როდესაც რესპონდენტთან ინტერვიუ დავასრულე და სტატიაზე ფიქრი დავიწყე, მივხვდი, რა იქნებოდა marketer-ის მკითხველისთვის საინტერესო – გოდერძი ჩოხელის ტექსტები, ანატორის აკლდამები ხევსურეთში, საქართველოს ისტორია, ქართული მითოლოგია, უძველესი საკრავები, შუა საუკუნეები…თუმცა სანამ ეს სიტყვები სულ სხვა შინაარსისკენ წაგიყვანთ, მაგალითად, რომელიმე ფოლკლორული ჯგუფისკენ, პირდაპირ გაცნობებთ, რომ რუბრიკის დღევანდელი სტუმარია ბექა გაჩავა, ქართველი მუსიკოსი, რომელსაც მსმენელი, ძირითადად, Atmospheric Black Metal ჟანრის ბენდით, Askeesi-თ იცნობს. ის ასევე წერს მუსიკას DeadSec-ისა და Saurmag-ისთვის და თავად უკრავს ამ ბენდებში.

ბექა პროფესიით მხატვარია. მუსიკასთან ბავშვობიდან მეგობრობს და დღესდღეობით მისი ცხოვრება თავიდან ბოლომდე მუსიკით არის მოცული. ამას ამჩნევენ მსმენელებიც და თქვენც დარწმუნდებით, როდესაც სტატიას ბოლომდე წაიკითხავთ. სამივე ბენდი, რომელშიც უკრავს, თვითონ შექმნა, თითოეულ მათგანში მეტალმუსიკა იკვრება, თუმცა ისინი კონცეპტუალურად განსხვავდება. როგორც თავად ამბობს, მისი მთავარი ბენდი Askeesi-ა, რომელიც თავიდან სულ მარტომ შექმნა, როგორც ე.წ. one man band. ეს იმას ნიშნავს, რომ პირველი ალბომი დამოუკიდებლად ჩაწერა, თვითონ უკრავდა ყველა ინსტრუმენტზე, ხოლო, როცა ჩანაწერმა დიდი მოწონება დაიმსახურა, სცენაზე უკვე ბენდთან ერთად წარდგა. Askeesi-სთვის დამახასიათებელია არა მხოლოდ ატმოსფერული, მძიმე, მაგრამ მელოდიური მუსიკა, არამედ საინტერესო სასცენო იმიჯიც, რომელზეც ბევრს არ გესაუბრებით, თავად ნახავთ ვიზუალურ კონტენტში. აღსანიშნავია ისიც, რომ მისი ალბომების გარეკანი და ილუსტრაციები თავად ბექას დახატულია.

ბექა გაჩავა, Askeesi:

ბავშვობიდან ვიყავი ისეთი მელომანი, 24 საათის განმავლობაში მუსიკას რომ უსმენენ. როცა ასეთი მსმენელი ხარ და სრულად ხარ ჩართული სხვის მუსიკაში, სადღაც ყოველთვის გიჩნდება სურვილი, შენც დაუკრა. ინსტრუმენტები თავიდანვე მიზიდავდა, თუმცა ყველაზე მეტად ყოველთვის დრამზე დაკვრა მაინტერესებდა.

გარდამტეხი პერიოდი იყო ჩემი თინეიჯერობა, რადგან ეს ისედაც რთული ასაკია. ამას ისიც დაემატა, რომ ხშირად მიწევდა გარემოს შეცვლა და მქონდა დეპრესია. ამან უფრო დამაახლოვა მუსიკასთან. ვერსად და ვერაფერში ისეთ სიმშვიდეს ვერ ვპოულობდი, როგორც საყვარელი სიმღერების მოსმენისას. 

მიუხედავად იმისა, რომ დღეს ჟანრობრივად სულ სხვა მუსიკას ვწერ და სხვა მუსიკოსებს ვუსმენ, ყოველთვის ვიტყვი, რომ ჩემი მუსიკალური გემოვნების ჩამოყალიბებაზე დიდი გავლენა მოახდინა ბენდმა Sum 41. ასევე, მაშინ  ხშირად ვუსმენდი რადიოს „მწვანე ტალღა”, სადაც პატარა ასაკში სულ პირველად გავიგე მეტალის ჟღერადობა Sepultura-ს სიმღერით „Roots Bloody Roots”.

M: როდის გადაწყვიტე, რომ მელომანობიდან მუსიკოსად გარდაქმნის დროა?

პროფესიით მხატვარ-რესტავრატორი ვარ, თუმცა პარალელურად, სულ ვფიქრობდი დრამზე დაკვრაზე. დაახლოებით 23 წლის ვიქნებოდი, როცა პირველად ვიყიდე დრამი და დავიწყე მისი შესწავლა. დამოუკიდებლადაც ვმეცადინეობდი და მასწავლებელთანაც დავდიოდი. ამ პერიოდში გავიცანი სხვა მუსიკოსები და ერთ-ერთმა შემომთავაზა ბენდში დაკვრა. მიუხედავად იმისა, რომ მაშინ ბოლომდე გათვითცნობიერებული არ ვიყავი ამ სფეროში, დავთანხმდი. ამ ბენდს უფრო საცდელი ხასიათი ჰქონდა ჩემთვის, გარკვეული გამოცდილების მიღებაც შევძელი და პირველად მაშინ მივხვდი, რომ მარტო დრამზე დაკვრა კი არა, თურმე სიმღერების წერაც შემიძლია. ამ აღმოჩენით იმდენად „მოვიწამლე”, რომ დღესდღეობით მუსიკის შექმნა უფრო მომწონს, ვიდრე ნებისმიერ ინსტრუმენტზე დაკვრა.

M: ახლა კი თანმიმდევრულად მივყვეთ და მომიყევი, როგორ შექმენი პირველი, უკვე საკუთარი ბენდი და რით არის ის შენთვის საინტერესო?

რადგან მთელი ცხოვრება როკსა და მეტალს ვუსმენდი, დავიწყე საკუთარი მეტალბენდის შეკვრა და რამდენიმე მცდელობის მერე ჩამოვაყალიბე Deadsec, რომელიც უფრო სოციალურ-პოლიტიკურ თემებს მივუძღვენი და დღემდე ეგ მიმართულება გვაქვს. ამ ბენდის ერთ-ერთი ყველაზე საინტერესო გამოცდილება იყო საოკუპაციო ხაზთან დაკვრა, სადაც დაახლოებით 10 მეტრში რუსი მესაზღვრეები იდგნენ. სხვადასხვა ჟანრის მუსიკოსები ჩავედით და მეტალბენდით მხოლოდ ჩვენ ვიყავით. თან გვაქვს ერთი სიმღერა, რომელსაც ჰქვია Anti USSR და იწყება საბჭოთა კავშირის ჰიმნით, შემდეგ კი გრძელდება აბსოლუტურად საპირისპირო, ცოტა აგრესიული ტექსტით. თავიდან ერთმა მესაზღვრემ ტელეფონიც კი ამოიღო, ალბათ იფიქრა, ქართული ბენდი „ჩვენს” ჰიმნს უკრავს და გადავიღებო, მაგრამ როგორც კი სიმღერის ძირითადი ნაწილი დაიწყო, მივხვდი, რომ რაღაც მომენტში შეიძლებოდა ესროლათ კიდეც, რადგან თვალებში ვუყურებდით და მათ საწინააღმდეგო მუსიკას ვუკრავდით. ახლაც მახსოვს ის ადრენალინი, რაც იმ დროს გამოვიმუშავე, რადგან, როცა ანტისაოკუპაციო სიმღერას სახლში წერ, სულ სხვა შეგრძნებაა, ხოლო, როცა პირისპირ უყურებ თვალებში და პირდაპირ ერთ-ერთ მათგანს უმღერი, დაუვიწყარი გამოცდილებაა.

M: საინტერესოა, რომ პირველი ბენდია Deadsec, თუმცა შენს საკუთარ „მე”-ს Askeesi-თ გამოხატავ. მოგვიყევი მისი შექმნის ისტორიაც და იდეა, რომელსაც ეს ბენდი დააფუძნე…

Askeesi არის ბენდი, რომლითაც მეორედ და უფრო სერიოზულად დავრწმუნდი, რომ მუსიკა ჩემი თვითთერაპიაა, რომელსაც შეუძლია, დეპრესიიდან გამომიყვანოს. მისი ისტორია უკავშირდება ჩემს შვილს – 9 წლის როცა იყო, თავს ცუდად გრძნობდა, ველოდებოდით სამედიცინო დასკვნას და ამან ჩემს ფსიქიკაზე იმდენად იმოქმედა, რომ  მეგონა, არაფერი აღარ არსებობდა სამყაროში, რაც გამომიყვანდა მდგომარეობიდან. დავწერე კომპოზიცია „1990” – ეს არის ჩემი დაბადების წელი. იდეაც ისაა, რომ, როცა მე დავიბადე, ავტომატურად, ჩემი შვილის მომავალიც დაიბადა. საბედნიეროდ, ბავშვს დადებითი პასუხები მოუვიდა, მაგრამ მე გარკვეული დრო დამჭირდა ამ ამბის გადასახარშად. მთელი პირველი ალბომიც ამაზეა, ჩემს სულიერ მდგომარეობაზე, რომლის გამოსვლის შემდეგ მენტალურად უკეთ გავხდი – მუსიკამ გადამარჩინა. ამ დროს ყველაზე მკვეთრად ვიგრძენი, რომ ის, რაც ხდება შენს თავში, კონვერტირდება მუსიკაში.

M: და მერე მესამე ბენდიც შექმენი, Saurmag. მოდი, შეაჯამე და გვითხარი, რით განსხვავდება ეს ბენდები ერთმანეთისგან?

მარტივად რომ ავხსნა – მთელი ცხოვრება რასაც ვუსმენდი მუსიკაში და ვაკვირდებოდი: როგორ უნდა შექმნა ბენდი, მერე როგორ უნდა განავითარო, რა თემები უნდა წამოსწიო წინ და ა.შ., ეს ყველაფერი გავაერთიანე Deadsec-ში, რომელიც მოიცავს სოციალურ თემატიკას, ტრენდებს, სხვადასხვა პრობლემას, აქვს თავისი ლოგო, ფოტოები…ერთი სიტყვით, ისეა შეფუთული, როგორიც უნდა იყოს სტანდარტული ბენდი.

რაც შეეხება Askeesi-სა და Saurmag-ს, პირადი ბენდებია, განსაკუთრებით, Askeesi, რომელსაც მეორენაირად ჩემს დღიურსაც ვეძახი. შეიძლება მსმენელმა ეს არ იცოდეს, მაგრამ, თუ ალბომებსაც დააკვირდებით, ნახავთ, რომ პირველი არის უფრო დეპრესიული, მელოდიური და ქმნის ზუსტად იმ ატმოსფეროს, რომელშიც სულიერად თვითონ ვიყავი მასზე მუშაობისას. შემდეგი ალბომები კი განსხვავდება, უფრო მძიმეა, მეტი ხმაურია, თუმცა, ამავდროულად, ლაღი, თავისუფალი ენერგიაც მოდის. ხშირად მეკითხებიან, რა არის Askeesi-ს გზავნილი. მას არ აქვს კონკრეტული მესიჯი, ეს არის ჩემი პირადი დღიური, ეგზისტენციალური მდგომარეობა, ჩემთვის საინტერესო საკითხები, რასაც მუსიკით გამოვხატავ და მერე ყველა მსმენელი საკუთარ მუხტს პოულობს. ზოგ სიმღერაში უძველესი სვანური საკრავი, ჭუნირია გამოყენებული, ზოგი ეძღვნება ქართულ მითოლოგიას, ზოგიერთი გოდერძი ჩოხელის ტექსტზეა აგებული და ამითაც არის მსმენელისთვის საინტერესო. ერთმა მითხრა, ისეთი ბენდია, თან უსმენ, თან ისტორიასა და კულტურას ეცნობიო.

მთავარი, რითაც ეს მუსიკა ყველას გვაერთიანებს, არის ადამიანის კავშირი ბუნებასთან, რადგან Askeesi-ში ამ თემებს ძალიან დიდი ადგილი უკავია, ხოლო ბუნებას ეროვნება და რელიგია არ გააჩნია, საერთოა.

Saurmag ბოლო პროექტია, რომელიც Askeesi-ს ერთგვარი გაგრძელებაა, თუმცა უფრო შუა საუკუნეებსა და საქართველოს ისტორიაზეა დაფუძნებული. სახელწოდებაც არ არის შემთხვევითი – საურმაგი, ანუ იბერიის მეფე ფარნავაზის შვილი. ვფიქრობ, რომ ქართველებს გვაქვს ძალიან დიდი და მაგარი კულტურა, გენი, ისტორია…მინდა, რომ ჩემი მუსიკით ფართო საზოგადოებას მოვუყვე მის შესახებ და თან ვაჩვენო, რომ ამ ჟანრით შესაძლებელია, მხოლოდ მუსიკას კი არ უსმინო, არამედ შენი ქვეყნის იდენტობაც გადაიაზრო.

M: ბექა, შენ თანამშრომლობ უცხოურ ლეიბლებთან. როგორ დაინტერესდნენ ისინი შენი მუსიკით?

 Askeesi-ს პირველი ალბომი აუდიოკასეტების ფორმატში უკრაინულმა ლეიბლმა გამოუშვა, სახელად, Depression Illusion Records. შემდეგ მეორე, უფრო დიდ ალბომზე მუშაობისას, თვითონ გავაგზავნე დემოვერსიები სხვადასხვა კომპანიასთან, რომელთაგან რამდენიმე შემეხმიანა. მათგან ავირჩიე იაპონური ლეიბლი Maa Production, რადგან ვნახე, რომ ჩემი საყვარელი ფინური ბენდის, Horna-ს ერთ-ერთი საუკეთესო ალბომი სწორედ მას ჰქონდა გამოშვებული. დავიწყე ამ ლეიბლთან თანამშრომლობა და დღემდე ვაგრძელებ, რადგან ძალიან ყურადღებიანი კომპანიაა, ხარისხიან პროდუქტს ქმნის და პირობებითაც კმაყოფილი ვარ. 

ბოლო ალბომი გავაკეთე ჩემს ერთ-ერთ უსაყვარლეს ფინურ ჯგუფთან Kalmankantaja-სთან ერთად, რომელიც პოლონურმა ლეიბლმა გამოუშვა. სპლიტი ორ ნაწილადაა გაყოფილი – ერთი Askeesi-ს მუსიკაა, მეორე ამ ბენდის. ესეც ძალიან საინტერესო პროექტი იყო, რადგან ორი განსხვავებული კულტურის, ენის, ისტორიის მქონე ბენდმა საერთო თემაზე გავაკეთეთ მუსიკა და ერთ ალბომში მოვუყარეთ თავი.

M: როგორც ვიცი, არაერთ ტურნეშიც ხარ ნამყოფი, რაც ქართული ბენდებისთვის, მოდი, შევთანხმდეთ, არც ისე მასშტაბური გამოცდილებაა…შენი აზრით, რა არის საჭირო ამ ჟანრის მეტად პოპულარიზაციისთვის საქართველოში? 

პირველ რიგში, შენს თავში უნდა ჩაიხედო, რისი გაკეთება შეგიძლია ამ სცენისთვის. მე პირადად ამ ჟანრების პოპულარიზაციისთვის გავაკეთე ვებსაიტი grams.ge. მეტალჟანრში, მით უმეტეს საქართველოში, არ უნდა გქონდეს პოპვარსკვლავის ხედვა, რომ – ვიღაც კეთილი ინვესტორი მოვა და შენში ფულს ჩადებს, თავად უნდა შექმნა საკუთარი თავი, თავად უნდა შეცვალო ლანდშაფტი. ქვეყანაში, სადაც უამრავი სხვა პრობლემაა, ჩემი წუწუნი იმაზე, რომ ვიღაც პოპულარიზაციას არ მიწევს, უხერხულია. მომინდა ტურნეს გაკეთება და დავუკავშირდი უცხოელ ორგანიზატორებს, მოეწონათ, გავაკეთეთ; მომინდა კლიპის გადაღება, ჩემი რესურსებით გადავიღე. იმას არ ვამბობ, რომ თუ ვიღაც გამოჩნდება, ვინც დაგაფინანსებს ან მხარში დაგიდგება, ცუდია, მაგრამ, როცა ხედავ, რომ დრო გადის და ეს თავისთავად არ ხდება, თვითონ უნდა დაიწყო და მერე სხვაც დაგინახავს.

პირველ ტურნეში რომ წავედით, უნგრეთში, რუმინეთსა და ავსტრიაში ვიყავით. მახსოვს, მატარებლებიდან მატარებლებამდე დავათრევდით ჩემოდნებს, PCR ტესტებს ვაბარებდით, სასტუმროებს, დაბალბიუჯეტურს, თავად ვარჩევდით. შემდეგი ტურნეები უკვე სააგენტოებმა დაგვიგეგმა, მაგალითად, ბოლოს 8 ქვეყანაში ვიყავით და ყველაფერი იტალიურმა კომპანიამ დააორგანიზა. 

იმის თქმა მინდა, რომ მინიმალურ პირობებშიც შეგიძლია რაღაცის გაკეთება, თუ ამის სურვილი გაქვს. ჩემი ალბომები სხვადასხვა ქვეყანაში იყიდება, არაერთ ტურნეში ვარ ნამყოფი, სადაც მსმენელი სპეციალურად ჩვენს მოსასმენად მოვიდა, მაგრამ სახლის პატარა სტუდიაში ვმუშაობ, სადაც ყველაზე იაფფასიან ელექტროგიტარაზე ვუკრავ და კომპიუტერი ჩვეულებრივ მაგიდაზე მიდევს. ეს არ მაწუხებს, ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ის მუსიკა, რომელსაც ვწერ და ვცდილობ, ამ ჟანრში, რომელიც პოპივით მასობრივი არ არის, ჩემი წვლილი შევიტანო არა მხოლოდ ავტორობით, არამედ ჟანრის პოპულარიზაციითაც.

M: შენ დაწერე მუსიკა ცნობილი ისტორიული თამაშის Warcraft-ისთვის. ეს ამბავიც საინტერესო იქნება მკითხველისთვის…

მეგობრები ხშირად მეუბნებოდნენ, რომ ჩემი მუსიკის შუა საუკუნეების სტილი ძალიან მოუხდებოდა რომელიმე ისტორიულ თამაშს. ისიც დაემთხვა, რომ ჩემი უცხოელი მეგობარი  Warcraft-ის შემქმნელთა გუნდში მუშაობდა და ვკითხე, როგორ შეიძლებოდა მისი კომპანიისთვის ხმა მიმეწვდინა. თავიდან ცოტა იმედი გამიცრუვდა, როცა მიპასუხა, რომ ეს მარტივი საქმე არ იქნებოდა, თუმცა ვიფიქრე, რას ვკარგავ-მეთქი და მაინც გადავაგზავნე ერთი პატარა ტრეკი. მეორე დილით დამხვდა მეილი Warcraft-ის გუნდისგან, რომელმაც შემომთავაზა თამაშის საუნდტრეკების რედიზაინი. 

ძალიან საინტერესო იყო ამ მიმართულებით მუშაობა, რადგან არავითარი მსგავსი გამოცდილება არ მქონდა. თამაშის ესთეტიკა არ უნდა დამერღვია, ამიტომ ვუსმენდი უკვე არსებულ საუნდტრეკებს და ვცდილობდი ამ სტილის შენარჩუნებას + საკუთარი ხელწერის შეტანას. საბოლოოდ, ძალიან კარგი კოლაბორაცია გამოვიდა და Warcraft-ის ახალ სეზონში მოთამაშეები ჩემს მუსიკას მოუსმენენ.

M: ბექა, რაზე მუშაობ ახლა და როგორია შენი სამომავლო გეგმები?

ზოგადად, კითხვაზე „რაზე ვმუშაობ ახლა” ყოველთვის ის პასუხი მაქვს, რომ მუსიკას სულ ვაკეთებ, ანუ ჩემთვის ესაა ისეთივე ცხოვრების წესი, როგორც დილაობით ხელ-პირის დაბანა. 

კონკრეტულად, ამჟამად ბენდთან ერთად ვმუშაობ DeadSec-ის ახალ ალბომზე და ვამზადებ Askeesi-ს კიდევ ერთ ალბომს. მალე იქნება Saurmag-ის პრეზენტაციაც.

M: და ბოლოს, რუბრიკის ტრადიციულ კითხვას დაგისვამ – რა სიმღერას დაუტოვებდი ჩვენს მკითხველს?

დავუტოვებ Askeesi-ს „ანჰედონიას”. ქართულენოვან კომპოზიციას, რომელიც ადამიანისა და ბუნების კავშირსა და მათ შორის მსგავსებაზეა.

რუბრიკა zeekr Music Discovery-ს წარმოგიდგენთ Zeekr

ავტორი: მარიამ გოჩიაშვილი

როგორ დაწეროთ 1-გვერდიანი, მარტივი კონტენტსტრატეგია

Samsung-მა ახალი Galaxy S25 სერია წარადგინა