სამსახურიდან წასვლა არ არის რადიკალური კარიერული ცვლილების ერთადერთი გზა. პროფესიონალებს შეუძლიათ ცვლილებები უზრუნველყონ იქ, სადაც უკვე იმყოფებიან და ისე გარდაქმნან საკუთარი კარიერა, რომ შრომის ბაზრის მომავალ გამოწვევებს გაუძლონ.
კარიერული ტრანსფორმაცია პირადი პროცესია და ხშირად, ადამიანს თავად აქვს ძალა, საკუთარი სამუშაო გარემო თვითგანვითარების ასპარეზად აქციოს. სამწუხაროდ, უმეტესობა ამას მხოლოდ მაშინ აკეთებს, როცა იძულებულია ან როცა უკვე გვიანაა. პროფესიონალები არ უნდა დაელოდონ „დამსახურებულ“ დაწინაურებას ან ხელფასის მომატებას – მათი ტრანსფორმაცია საკუთარ ხელშია.
ექსპერტები გვთავაზობენ სამ მიდგომას და მიუხედავად იმისა, რომ არცერთი არის მარტივი, ყველა მათგანის მიღწევაა შესაძლებელი.
პირველი მიდგომა გულისხმობს სამსახურის ლაბორატორიად გამოყენებას და მცირე, დაბალრისკიანი ექსპერიმენტების ჩატარებას. პროფესიონალებს შეუძლიათ გამოცადონ ახალი ინსტრუმენტები, მოხალისედ ჩაერთონ იმ პროექტებში, რომლებიც მათთვის კომფორტის ზონის მიღმაა, ან შეისწავლონ, როგორ შეუძლია სხვა სფეროს უნარებს მათი საქმიანობის გაუმჯობესება. მაგალითად, თუ ადამიანი ფიქრობს, რომ კომპანიას ახალი AI ინსტრუმენტი გამოადგება, მას შეუძლია შექმნას მინი-გზამკვლევი მის გამოყენებაზე. ასეთი ექსპერიმენტები ფორმალურად შეიძლება არ ანაზღაურდეს, მაგრამ მათი ღირებულება შექმნის პროცესსა და მიღებულ უკუკავშირშია.
მეორე მიდგომა მოიცავს საკუთარი თავის ტრანსფორმაციას სამსახურში, დაწინაურების მოლოდინის ნაცვლად. ექსპერტები აღნიშნავენ, რომ დაწინაურების ლოდინი არაეფექტურია, რადგან ადამიანები წლობით, ზოგჯერ ათწლეულებითაც კი ელოდებიან, ან საბოლოოდ ტოვებენ სამსახურს. ამის ნაცვლად, პროფესიონალებმა უნდა ისწავლონ მინი-გარღვევების შექმნა, საკუთარი კარიერული ეტაპების ხელახლა განსაზღვრა, შიდა პროექტების ინიცირება და კომპანიის გარეთ პირადი ბრენდის შექმნა. მნიშვნელოვანია საკუთარი „კარიერული ტიტულების“ შექმნა, უფროსის მოლოდინის ნაცვლად. ადამიანებს შეუძლიათ დაიწყონ იმ მიმართულებით სწავლა, რომელსაც მათი ხელმძღვანელი არ მოელის – მაგალითად, ფინანსების სპეციალისტმა შეისწავლოს დიზაინი, ან HR-ის თანამშრომელმა მარკეტინგის კურსები გაიაროს. ასევე შესაძლებელია ტალანტის აკუმულირება კომპანიის შიგნით და გარეთ მყოფი ისეთი ექსპერტებისგან, რომლებიც პერსპექტივასა და შთაგონებას შესძენენ მათ მიზნებს. ეს არის ინტელექტუალური სტაგნაციის დაძლევისა და აზროვნებაში მრავალფეროვნების შეტანის გზა.
მესამე მიდგომა, რომელსაც ექსპერტები „განზრახ არაკომპეტენტურობას“ უწოდებენ, გულისხმობს იმ დავალებების სტრატეგიულ იდენტიფიცირებას, რომლებიც ენერგიას გვაფლანგვინებენ და მინიმალურ ღირებულებას ქმნიან. ამის მაგალითია ყოველკვირეული ისეთი რეპორტინგის ავტომატიზება, რომელსაც არავინ კითხულობს, ან ნაკლები დროის დათმობა იმისთვის, რომ ვინმემ მისი აუცილებლობა ეჭვქვეშ დააყენოს. ყველა სამუშაო თანაბარი მნიშვნელობის არ არის – ზოგი გადაუდებელია, მაგრამ არ არის მნიშვნელოვანი, ზოგი კი არ არის გადაუდებელი, მაგრამ მნიშვნელოვანია. მიზანია დროის გამოთავისუფლება უფრო მნიშვნელოვანი ამოცანებისთვის. ეს არის ძალისხმევის ერთგვარი აუდიტი – ადამიანებს უხდიან არა ფუსფუსისთვის, არამედ გავლენისთვის. ხარისხიანი დროის გათავისუფლება საშუალებას აძლევს პროფესიონალებს, ფოკუსირება მოახდინონ მაღალი ღირებულების მქონე სამუშაოზე.
საბოლოო ჯამში, ყველაზე რადიკალური კარიერული გარღვევა არის ის, რომელიც იქმნება სამუშაოსთან ურთიერთობის გადააზრებით – საკუთარი თავის რეინვენცია ამჟამინდელი კარიერის ფარგლებში. მონოტონურობა ანგრევს კარიერას, ადამიანები კი ჩვევების ტყვეობაში რჩებიან, სანამ ეს ჩვევები მათ არ გაანადგურებს. ამიტომ საჭიროა საკუთარი თავის მუდმივი განახლება აქტუალურობის შესანარჩუნებლად. ეს არის კონტროლირებადი კარიერული ტრანსფორმაცია, რომელიც საშუალებას აძლევს პროფესიონალებს, წინ წავიდნენ გარდაუვალი პრობლემების დადგომამდე. მათი მისია არ არის მხოლოდ სამუშაოს შესრულება, არამედ სამუშაოსთვის საშუალების მიცემა, საკუთარი პირობებით, ხელახლა გარდაქმნას ისინი, პროფესიონალური თვალსაზრისით.
წყარო: Fastcompany
