თითოეულ ლიდერს ჰყავს გუნდში ისეთი თანამშრომელი, რომელიც ყველაფერს იდეალურად ასრულებს. ეს ის ადამიანია, რომელიც დავალებებს დროულად აბარებს, კითხვებს სვამს, როცა რაღაც გაუგებარია და აღიარებს შეცდომებს. სწორედ ამ თანამშრომლების კოგნიტური ჩვევები შეისწავლეს NeuroLeadership Institute-ში და დაადგინეს, რომ ის სამ ძირითად ელემენტს ემყარება.
პროაქტიული პასუხისმგებლობის საფუძვლები
პასუხისმგებელი ადამიანები აღწევენ სიცხადეს იმაში, რა უნდა გააკეთონ, ამოცანებს გაცნობიერებულად ასრულებენ და სწავლობენ შედეგებიდან. ეს მიდგომა განსხვავდება სადამსჯელო პასუხისმგებლობისგან, სადაც ლიდერები შიშს და დადანაშაულებას ქმნიან, ან ნებართული პასუხისმგებლობისგან, როცა პრობლემების თავისთავად მოგვარებას ელოდებიან.
პირველი ჩვევა: მოლოდინების სინქრონიზაცია
ბევრ ორგანიზაციაში ძირითადი პრობლემა მოლოდინების შეუსაბამობაა. ლიდერი ერთს ელოდება, თანამშრომელი სხვას იგებს. ტვინის მეცნიერების თანახმად, შეუსრულებელი მოლოდინები დოპამინის დონეს ამცირებს და მოტივაციას ანადგურებს.
მოლოდინების სინქრონიზაცია ნერვული სინქრონულობის პროცესს ითვალისწინებს, როცა ორი ადამიანის ტვინი ინფორმაციას ერთნაირად ამუშავებს. ამისთვის კომუნიკაცია უნდა იყოს მოკლე, სპეციფიკური და გულისხმიერი. მაგალითად, „მომაწოდე რეპორტი 5 საათამდე“-ს ნაცვლად უნდა ითქვას „გამოგზავნე ანგარიში PDF ფორმატში ელ.ფოსტით 5 საათამდე, აღმოსავლური დროით“.
მიზნისკენ მოძრაობა
ამოცანის შესრულება მიზნის მაღალ დონეზე გაგებით იწყება. მოტივაცია, როგორიცაა მიღწევის შეგრძნება, ბევრად ძლიერია სხვა მოტივატორებზე. ასეთ დროს, ეფექტური ადამიანები სიღრმისეულ მნიშვნელობას პოულობენ სამუშაოში და განზრახულად მოქმედებენ.
ლიდერები უნდა დაეხმარონ თანამშრომლებს, დაინახონ მუშაობის ზეგავლენა მათზე. ეს შეიძლება იყოს ახალი უნარის განვითარება ან მნიშვნელოვან ორგანიზაციულ მიზანში წვლილის შეტანა. „რატომ“-ის ნათელი პასუხი ამყარებს მიზნისა და ფლობის შეგრძნებას.
ზეგავლენის ფლობა
პასუხისმგებლობა არ სრულდება ამოცანის შესრულებით. საჭიროა შედეგების ნახვა და მათგან სწავლა. ყველაზე კარგი გეგმებიც კი შეიძლება მოულოდნელი შედეგებით გაგრძელდეს.
ზრდის მენტალიტეტი ნიშნავს შეცდომების გაუმჯობესების შანსებად აღქმას. პასუხისმგებელი ადამიანები არ იღუშებიან წარუმატებლობით და არ ტკბებიან წარმატებით. ისინი კონცენტრირდებიან შემდეგ მიზნებზე.
ზეგავლენის ფლობის ტაქტიკა
როცა გეგმები არ ხორციელდება, მნიშვნელოვანია სამი ნაბიჯი: პასუხისმგებლობის აღება, მოგვარების გზის დასახელება და სხვების აზრის მოსმენა. შეცდომებისგან სწავლა ინარჩუნებს ნდობას და ხელს უწყობს ზრდას.
პრაქტიკული რეკომენდაციები
ეს სამი ჩვევა ნებისმიერ ლიდერს შეუძლია განუვითაროს გუნდში. ეფექტურობა არ არის ნიჭი, არამედ კონკრეტული კოგნიტური ჩვევების შედეგი. ამ ჩვევების განვითარება დრო სჭირდება, მაგრამ სწორი ფოკუსით ყველა შეიძლება გახდეს ისეთი ადამიანი, რომელიც მოლოდინებს აღემატება. პასუხისმგებლობა განვითარებადი უნარია, რომელიც სწორი მიდგომით ნებისმიერ ორგანიზაციაში შეიძლება ჩამოყალიბდეს. ამ სამი ჩვევის გამოყენებით კომპანიები შეიძლებიან ააშენონ ისეთი კულტურა, სადაც ყველა თანამშრომელი მაღალ დონეზე ასრულებს ამოცანებს.
წყარო: Fastcompany
