თანამედროვე მარკეტინგის სამყაროში მონაცემები უმნიშვნელოვანეს როლს ასრულებს. ბევრი მიიჩნევს, რომ ეს არის ბრენდის წარმატებული სტრატეგიის საფუძველი. რაც უფრო ზუსტია მონაცემები, მით უფრო დამაჯერებელია ის მარკეტერებისთვის სტრატეგიების შესამუშავებლად. მკაფიო აღქმა, თუ რას აკეთებენ მომხმარებლები და რას არ გვეუბნებიან, შესაძლებლობას გვაძლევს ჩამოვაყალიბოთ წარმატებული ბრენდი.
იმისათვის, რომ კრეატორებმა იმეგობრონ მონაცემებზე ორიენტირებულ პერსპექტივასთან, ისინი არ უნდა ეყრდნობოდნენ მხოლოდ მონაცემებს, როგორც შთაგონების ერთადერთ წყაროს. მონაცემები და კრეატიულობა შეიძლება თანაარსებობდეს თანამედროვე მარკეტინგში, მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ჩვენ ვაღიარებთ ამ ორს შორის განსხვავებას.
ამ სხვაობაში გადამწყვეტია მონაცემთა ფუნდამენტური შეზღუდვა. საუკეთესო შემთხვევაში, დახვეწილი მონაცემები კრეატორებს ზუსტი კითხვების დასმაში ეხმარებიან. ამ კითხვებს კრეატორებმა უნდა უპასუხონ ინტელექტით, ინტუიციითა და წარმოსახვით. მონაცემებს შეუძლიათ ჩვენი ყურადღება მიაპყრონ ისეთ რამეებს, რასაც ჩვენ არ ველით ან არ ვთვლით ბუნებრივად – მაგალითად, ყვითელი ფერისადმი მუდმივი ზიზღი ან ფრანგული ბულდოგების მზარდი პოპულარობა – ეს აჩენს დამატებით კითხვებს იმის შესახებ, თუ როგორ და რატომ ხდება ეს მოვლენები. მონაცემებს არ შეუძლია პასუხის გაცემა კითხვებზე, რაც უნდა საუკეთესო პროგნოზირებადი ხელოვნური ინტელექტი იყოს ჩართული საქმეში.
არასწორად გამოყენებისას, მონაცემებზე გადაჭარბებულმა დამოკიდებულებამ შეიძლება დააბნიოს მარკეტერები ან ზედმეტად გაამარტივოს რთული სოციალური და კულტურული ფენომენები. შედეგად კი, გვყავდეს შემაწუხებელი, გამაღიზიანებელი ბრენდები. შესაძლოა, ადამიანებს სამართლიანობა და ალტრუიზმი სწყუროდეთ, მაგრამ ამ ყველაფერზე საცვლების ბრენდისგან საუბარი არ ესიამოვნოს. მონაცემებთა ანალიტიკოსებმა და სტატისტიკოსებმა იციან, რომ კორელაცია არ უდრის მიზეზობრიობას.
პრეფერენციების თვალყურის დევნება შესაძლებელია, მაგრამ ინდივიდუალური აზრისა და კულტურული კონსენსუსის უფრო დახვეწილი, უფრო ძლიერი განზომილებები გაცილებით რთულია. როდესაც ჩვენ უგულებელყოფთ ამ სირთულეს, ან გადავანაწილებთ ჩვენს პასუხისმგებლობას მისი ინტერპრეტაციის ალგორითმებზე, ჩვენ აუცილებლად მივიღებთ ბრენდებს, რომლებიც, როგორც ჩანს, ყალბი, ღრუ ან სრულიად საზიზღარია. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ჩვენ ვმარცხდებით.
შეგვიძლია თვალი ვადევნოთ, რა ურჩევნიათ ადამიანებს, დავაკვირდეთ კულტურულ კომპლექსურობას, ინდივიდუალურ აზრებს. როცა მონაცემთა ჩახლართულობას უგულვებელვყობთ, ბრენდის იდენტობაში სიყალბე შემოდის და ამ თამაშში წაგებული გამოვდივართ.
მონაცემებმა ჩვენი ყურადღება უნდა გაამახვილოს იმაზე, რაც ზედმეტად გრანდიოზული ან წვრილმანია ჩვენი თვალით აღქმისთვის. მონაცემებიდან გენერირებული კითხვები შეიძლება იყოს კრეატიული საწვავი იმ რეალურ ადამიანებთან ურთიერთობის ეფექტური გზა, ვისაც ვესაუბრებით.
როგორ მოქმედებს ეს რეალურად მარკეტინგის პროფესიონალებსა და მათ საქმიანობაზე? მონაცემებზე დამოკიდებულება აპათიის გამომწვევია, ის შიშსაც იწვევს კრეატორებში. თუ შემოქმედებითი არჩევანი ფასდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც ისინი დაფუძნებულია ზუსტ ანალიტიკაზე, თავად კრეატიულობა სუსტდება. კრეატიულობის შესუსტებასთან ერთად, მოდის რისკი, ხოლო რისკთან ერთად მოდის შიში. მონაცემებზე ორიენტირებული არჩევანი ამცირებს რისკსა და შიშს, რომელსაც თან ახლავს. მაგრამ როდესაც ჩვენ უგულვებელვყოფთ კრეატიულობის შესაძლებლობას, ჩვენ ასევე ვკლავთ ზრდის პოტენციალს, რომელიც მას შეიძლებოდა მოეტანა.
ბრენდის ჩართულობა, რომელიც ასევე ცნობილია როგორც ბრენდის ლოიალობა, ჯერ კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი და არაპროგნოზირებადია, ვიდრე იმის ცოდნა, თუ რამდენად ხშირად სტუმრობს მომხმარებელი სალონს, შედის ინსტაგრამზე და სხვა, რაც ქმნის მის „ფსიქოგრაფიულ პროფილს“.
ბრენდის ლოიალობა ნელა, ორგანულად ვითარდება და ამოუცნობი პროცესია. ამის ზუსტად პროგნოზირება შეუძლებელია. მართალია, მონაცემებს ბევრი რამის თქმა შეუძლია, თუმცა მაინც ვერ სწვდება ადამიანური გამოცდილების კომპლექსურობას. ლოალობას ბევრი რამ აყალიბებს – ემოციები, კავშირები, საერთო მოგონებები… ეს კრეატორებისთვის მონაცემებისგან თავისუფალ სივრცეს ტოვებს.
წყარო: brandingmag
