ზოგჯერ აღმოვჩნდებით ხოლმე უსიამოვნო ამოცანების წინაშე. რაც უფრო დიდხანს ვასრულებთ არასასიამოვნო დავალებას, მით უფრო ვიჭედებით, უარს ვამბობთ მარტივ ალტერნატივებზე, რომლებითაც იმავე მიზანს მივაღწევდით.
მიუხედავად იმისა, რომ არცერთ ჩვენგანს არ სურს ზედმეტად განაგრძოს არაოპტიმალური მიდგომები, კვლევამ გამოავლინა ზოგიერთი მიზეზი, რის გამოც ვიქცევით ასე. ადამიანებმა შეიძლება ხშირად გამოიყენონ კონკრეტული საშუალება, როდესაც მას შეისწავლიან და ცდილობენ მის გამოყენებას სხვა სიტუაციების დროს, რომლებსაც თავიანთი ინდივიდუალური გამკლავების უკეთესი საშუალება გააჩნიათ. ამას ხშირად შეჰყავს ადამიანები შეცდომაში და თავისდაუნებურად ირჩევენ რთულ გზას, ბევრად მარტივი ამოცანის გადასაწყვეტად.
წესით, როდესაც არსებობს მიზნის უფრო სასიამოვნო გზით მიღწევის შესაძლებლობა, შანსი უნდა გამოიყენოთ. ყველას გვინდა გავატაროთ დრო იმის კეთებაში, რაც გვინდა, რათა ჩვენს მიზნებს ეფექტურად და სასიამოვნოდ მივაღწიოთ. როგორც მენეჯერებს, იგივე გვინდა ჩვენი თანამშრომლებისთვის. ყოველივე ამის შემდეგ, ბედნიერი თანამშრომლები უფრო პროდუქტიულები არიან. ბევრი კომპანია აცნობიერებს ჯანსაღი და ბედნიერი კოლექტივის არსებობის მნიშვნელობას და ქმნიან გარემოს, რაც უფრო კომფორტულს გახდის მათ მუშაობას.
4000-ზე მეტ მონაწილესთან ჩატარებული ექსპერიმენტების სერიაში, მკვლევრებმა აღმოაჩინეს, რომ ადამიანები, როგორც წესი, ზედმეტ დატვირთვას ახდენენ მოთხოვნილი დავალებების შესრულებაზე, მიუხედავად იმისა, რომ შეუძლიათ გადაერთონ ისეთზე, რომელიც მათ თავად ურჩევნიათ. ეს იმიტომ ხდება, რომ რაც უფრო ხშირად აკეთებს ადამიანი დავალებას, მით უფრო ადვილია ამ ამოცანის შესასრულებლად საჭირო პროცედურების მექანიკურად მიყოლა. როგორც კი ეს პროცედურები ჩვევაში გადავა – მდგომარეობას, რომელსაც ჩვენ განმტკიცებას ვუწოდებთ – უფრო უადვილდება უბრალოდ დამღლელი დავალების შესრულება, ვიდრე სხვა უფრო სასიამოვნო დავალებაზე გადასვლა.
რაიმეზე მიჯაჭვულობა ხელს გიშლით მარტივი გადაწყვეტილების მოძებნაში
თავიდან ჩაატარეს საპილოტე კვლევა, რათა შეემოწმებინათ, იყვნენ თუ არა მონაწილეები, რომლებიც ავტომატურად გადავიდნენ სასურველ ამოცანაზე, უფრო კმაყოფილი თავიანთი გამოცდილებით. მონაწილეებმა შეასრულეს დავალების 10 რაუნდი. ზოგიერთისთვის ეს ნიშნავდა დამღლელი დავალების 10 რაუნდს: ტექსტის გადაწერა, რომელიც 90 გრადუსით მარჯვნივ იყო შემობრუნებული. სხვებმა შეასრულეს დამღლელი დავალების შვიდი რაუნდი და შემდეგ ავტომატურად გადავიდნენ სიტყვების სახალისო თამაშზე ბოლო სამზე. მონაწილეებმა, რომლებიც ავტომატურად შეცვალეს, განაცხადეს, რომ გამოკითხვა უფრო მოეწონათ და უფრო სახალისო, სასიამოვნო და ნაკლებად დამღლელი იყო. გამოდის, რომ მონაწილეები, რომლებიც არ გადაერთვებიან სასურველ დავალებაზე, როდესაც შანსი მიეცემათ, ნაკლებად კმაყოფილები იქნებიან.
როდესაც მიეცათ შესაძლებლობა გადასულიყვნენ სასურველ დავალებაზე, მონაწილეთა მნიშვნელოვანი ნაწილი ამას ვერ შეასრულებდა. მკვლევართა ნულოვანი ჰიპოთეზა იყო, რომ მონაწილეთა 0% უარს იტყოდა უფრო სასიამოვნო დავალებაზე გადასვლის შესაძლებლობაზე. ანუ, მოსალოდნელია, რომ გამოკითხვის დასრულებისას არცერთი მონაწილე არ აირჩევდა დამღლელი დავალების შესრულებას, როდესაც სასურველ ამოცანაზე გადასვლის შესაძლებლობა ექნებოდა. უჩვეულოა, თუმცა ეს გზა მონაწილეთა მხოლოდ მეოთხედმა არჩია.
იმის გათვალისწინებით, თუ რამდენად ბუნებრივია რთული გზის მსხვერპლად ყოფნა, გავიგოთ, როგორ შეუძლიათ ინდივიდებს, მენეჯერებს და ორგანიზაციებს იმუშაონ, რათა თავიდან აიცილონ პროდუქტიულობის შემცირება?
თანამშრომლებმა და მენეჯერებმა შეიძლება განიხილონ საჭირო ინსტრუმენტების გამოყენება, რათა თავიდან აიცილონ ადამიანები ზედმეტად ჩათრეულნი გარკვეული ამოცანებით, რაც ხელს უშლის მათ უნარს აირჩიოს სასურველი მეთოდები. ცადონ განსხვავებული დავალებები, მიდგომები, გაივარჯიშონ საქმისადმი მარტივ მიდგომაში.
წყარო: HBR
