in

2020-ის გაკვეთილები – რა ისწავლეს HR-ებმა?

უცნაური და სრულიად ახალი გამოწვევებით სავსე იყო 2020 წელი. მისი გავლენა ცხოვრების თითქმის ყველა სფეროს შეეხო, რის გამოც, თამამად შეიძლება ითქვას, რომ გამოწვევებთან ერთად ცვლილებების წელიც იყო 2020. ადაპტირება გახდა ის უნარი, რომელმაც თითქმის ყველა ინდუსტრიისთვის, კომპანიასა და ადამიანისთვის სასიცოცხლო მნიშვნელობა შეიძინა. და მაინც, რა გვასწავლა ამ რთულმა, უკიდურესად დატვირთულმა წელმა? ამ კითხვით ჩვენ უკვე მივმართეთ ქართველ მარკეტერებს, სტარტაპერებსა და კრეატიულ სააგენტოებს, ახლა კი ჯერი ქართველ HR-ებზეც მიდგა.

BOG
BOG

ორიენტ ლოჯიკი

ოთო ტაბატაძე

ოთო ტაბატაძე: 2020 წელს ყველაზე დიდი გამოწვევევებისა და ადამიანური კაპიტალის მართვის ყველაზე მასშტაბური ტრანსფორმაციის პერიოდად განვიხილავ. ვფიქრობ, საუკეთესო (HRM) წელი გვქონდა დარგის სწრაფი განვითარებისთვის ამ ქვეყანაში, რადგან პანდემიის რეჟიმმა ისეთი ნაბიჯების გადადგმა გვაიძულა, რის გადადგმასაც კიდევ რამდენიმე წელი დავაგვიანებდით. მოვერგეთ დისტანციურად რესურსების მართვას, გავაციფრულეთ პროცესები, ვიმუშავეთ დისტანციურად სამუშაოს ეფექტიანად შესრულების პლატფორმებზე, მოვახდინეთ რესურსების ოპტიმალური გამოყენების შესაძლებლობების განვითარება, რადგან ჯამურად მეტი ტექნოლოგია შემოვიტანეთ ყოველდღიურ საქმიანობაში. რაც მთავარია – ადამიანების მიერ შექმნილი ღირებულებების შეფასებისას ფორმიდან შინაარსზე გადავედით: კარგად გავაცნობიერეთ ის, რომ თუ თანამშრომელს ყოველდღე ვერ ვხედავ, როგორ ზის საკუთარ სამუშაო მაგიდასთან, როგორ მუშაობს, რამდენჯერ გადის ყავის დასალევად ან მოსაწევად – ეს სრულად არ ნიშნავს იმას, რომ ის საუკეთესო არ არის თავის სფეროში.

ბილაინი

ლელა სალაყაია

ლელა სალაყაია: 2020 ალბათ ყველასთვის დიდი გამოწვევა იყო. უნდა აღვნიშნო, რომ დისტანციურ რეჟიმზე გადასვლა ჩვენთვის არ იყო რთული, რადგან 2016 წლიდან კვირაში 2 დღე BE FREE პრაქტიკა დანერგილი გვაქვს. ყველაზე დიდი გამოწვევა, ჩემი აზრით, არის კორპორატიული კულტურის, სულისკვეთების და თანამშრომელთა მოტივაციის შენარჩუნება. ამ მიზნით შექმნილი და ჩატარებული ის ღონისძიებები თუ პროექტები, რომელიც ჩვეული იყო ჩვენი თანამშრომლებისთვის, მთლიანად ონლაინ რეჟიმში გადავიტანეთ, რაც ერთი მხრივ სიახლეა, მაგრამ, ამავე დროს, საჭირო დონით მაინც ვერ უზრუნველყოფს თანამშრომელთა სრულ ჩართულობას. ჩვენ აქცენტი გავაკეთეთ, ერთი მხრივ, თანამშრომლებისადმი ნდობის, და, მეორე მხრივ, მათი უსაფრთხოების მყარი გარანტიების შექმნაზე, იქნებოდა ეს ჯანმრთელობის მხრივ უსაფრთხოება, ეკონომიკური უსაფრთხოება, თუ ინფორმაციული უსაფრთხოება. ამან კი მოგვცა სწორედ ის, რაც წლის დასაწყისში თითქმის წარმოუდგენელიც კი იყო – კომპანიის 2020 წლის კორპორატიული მიზნები შესრულებულია.

ალდაგი

ქეთი ახვლედიანი

ქეთი ახვლედიანი: 2020 წელი მარტივი არც კორპორაციულ ცხოვრებაში იყო. ვფიქრობ, რომ პანდემია, როგორც კრიზისი და როგორც მოვლენა, კორპორაციული სიჯანსაღის თვალსაზრისით ერთგვარი გამოცდა იყო. მიუხედავად იმისა, რომ გარემო არ იყო სტაბილური, ჩვენ შევძელით, რომ მაქსიმალურად უმტკივნეულოდ გადავსულიყავით ახალ რეალობაში. ერთი მხრივ, ჩვენ უნდა გაგვევლო ეს პროცესი სტრესის გარეშე, რისთვისაც მაქსიმალურად ვიმუშავეთ თანამშრომლებთან ემოციურ დონეზეც, და მეორე მხრივ, ტექნიკურად ეს პროცესი უნდა ყოფილიყო მაქსიმალურად კომფორტული ჩვენი კოლეგებისთვის. ვფიქრობ, ეს ყველაფერი მოვახერხეთ.

რაც პანდემიამ გვასწავლა, არის ის, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია მენეჯმენტის მზაობა და გახსნილობა, იმისათვის, რომ მუდმივად უსმენდე თანამშრომლებს და შეგეძლოს მათი მხარდაჭერა, როგორც ტექნიკურად, ისე – ემოციურად. პანდემიამ დაგვანახა, რამდენად მნიშვნელოვანია კომუნიკაციის ღიაობა, რამაც მთლიანად ამ პროცესის მართვა გახადა შესაძლებელი. ამ გუნდით, რომელიც დღეს გვყავს, მოვახერხეთ ის, რომ ჩვენი ბიზნესპროცესი არ შეჩერებულა არც ერთი წუთით, მუდმივად ვიყავით ხაზზე ჩვენს კლიენტებთან, უფრო მეტიც, დავნერგეთ ახალი ინიციატივები. პანდემიამ ზოგადად დაგვანახა, რომ დისტანციური მუშაობის თვალსაზრისით ბევრი შესაძლებლობა არსებობს და ალბათ ეს იქონიებს გავლენას მომავალში კორპორაციულ კულტურასა და მუშაობის სტილზე.

ევროპაბეთი

თამარა ქლიბაძე

თამარა ქლიბაძე: 2020 წელს ისევე, როგორც ყველამ, მეც სრულიად ახალი გამოცდილება შევიძინე ტალანტების დისტანციური მართვის კუთხით. მანამდე ვერ წარმომედგინა, რომ ვირტუალურად შესაძლებელი იქნებოდა გუნდის მოტივირება, შედეგების მიყოლა, სწორი მიზნების დასახვა და თუნდაც კორპორატიული სულისკვეთების შენარჩუნება.

გამოწვევები, რასაკვირველია, იყო ბევრი: დაწყებული ტექნიკური ხასიათის გამოწვევიდან, რაც ონლაინ პლატფორმების გამოყენებას ეხებოდა – რომელი არხებით გვესარგებლა, როგორი კომუნიკაციის ფორმატზე შევჯერებულიყავით, რომ ერთმანეთი არ დაგვებნია. ასევე, სხვა ხასიათის გამოწვევები, როგორიცაა დროის მართვა, სამუშაოსა და პირადი ცხოვრების ბალანსი და იმ ოქროს შუალედის დაცვა, სადაც ზედმეტ კონტროლსა და სრულ უკონტროლობას შორის გაიხლიჩა ყველა ჩვენგანი, როცა დისტანციურ მართვაზე მიდგა საქმე.

ყველაზე მთავარი გაკვეთილი რაც მივიღე იყო ის, რომ პირისპირ ურთიერთობისა და ოფისში მუშაობის სარგებელი დავინახე უფრო მძლავრად, რასაც ადრე ამხელა მნიშვნელობას არ ვანიჭებდი. ადამიანური ემოციების და ენერგეტიკის გაცვლა, რაც, საბოლოო ჯამში, გუნდურ სულისკვეთებას ქმნის, ონლაინ სივრცეში საკმაოდ რთული აღმოჩნდა და ყველას ძალიან დაგვაკლდა. როგორც ჩემი გუნდის ერთ-ერთი წევრი ამბობს: „ოფისში მუშაობა იყო მუშაობა და სიამოვნება, ხოლო სახლიდან მუშაობა მხოლოდ მუშაობაა“

HR სფეროს ყველაზე დიდი გამოწვევა, ახალი ტალანტების მოზიდვა და ონბორდინგი იყო, თუმცა ეს ყველაფერი წვრილმანია იმასთან შედარებით, რა გამოწვევაც, ჩემი აზრით, მომავალში გველოდება. რაც მეტად გახანგრძლივდება პანდემიის პერიოდი, მით უფრო პრიორიტეტული გახდება თანამშრომლების ემოციურ/ფსიქოლოგიურ სტაბილურობაზე ზრუნვა და ფსიქოლოგიური დახმარების შეთავაზება გადაიქცევა დამსაქმებლის ვალდებულებად; ასევე, ჩემი აზრით, მომავალი წლის მთავარი გამოწვევა არსებული ტალანტების ჩართულობა და შენარჩუნება გახდება.

თეგეტა მოტორსი

ლიკა ბერუაშვილი

ლიკა ბერუაშვილი: ჩვენ, როგორც ერთ-ერთი ყველაზე დიდი დამსაქმებელი, პანდემიის გამოცხადებისთანავე უმთავრესი გამოწვევის წინაშე დავდექით: დისტანციური მუშაობის რეჟიმში ჩვენს უზარმაზარ გუნდთან უწყვეტი კავშირი გვქონოდა; ასევე, გვეზრუნა, რომ თავად გუნდის თითოეული წევრი შეგვენარჩუნებინა.

პირველი ნაბიჯი ციფრული არხების გაძლიერება იყო. შემდეგ გადავედით თანამშრომლებთან ინტენსიურ კომუნიკაციაზე. ვიყენებდით ყველა ინსტრუმენტს იმისთვის, რომ გუნდი კომპანიაში მიმდინარე პროცესების შესახებ მუდმივად და მაქსიმალურად ინფორმირებული გვყოლოდა (მოგეხსენებათ, საწყის ეტაპზე მოვლენები ელვის სისწრაფით ვითარდებოდა);

ამასთან ერთად, ვუზიარებდით საჭირო რეკომენდაციებს, ვამხნევებდით და მოტივაციას ვუმაღლებდით. ცხადია, ჩვენთვის თანამშრომლების უსაფრთხოება და ჯანმრთელობა უპირველესი იყო და არის; თუმცა, მეორე მხრივ, კომპანიის სოციალური პასუხისმგებლობიდან გამომდინარე, ასევე კრიტიკულად მნიშვნელოვანი იყო, შესაბამისი სამსახურებისთვის ჩვეული, მაღალი ხარისხის მომსახურების გაწევა.

ეს კი იმას ნიშნავდა, რომ უნდა გვეპოვნა ოქროს შუალედი უსაფრთოებასა და შეუფერხებელ მუშაობას შორის. დღევანდელი გადმოსახედიდან, ვფიქრობ, ეს წარმატებით შევძელით.


ავტორი: თინათინ უგრეხელიძე

ქართული ქორეოგრაფიული დადგმა “ეპიფანია” – ჯეიმს ჯოისის მოტივებზე

“ხელოვნური მზის” ახალი რეკორდი – 100 000 000°C-ის შენარჩუნება 20 წამის განმავლობაში გახდა შესაძლებელი