მენეჯმენტის გურუდ წოდებული იშაკ ადიზესი ებრაული წარმოშობის ამერიკელი მწერალი და ბიზნესის წარმოების ექსპერტია. 2008-2009 წლის Executive Excellence-მა ის ლიდერობის სფეროში მსოფლიოს 100 საუკეთესო კონსულტანტს შორის 28-ე ადგილზე დაასახელა. იშაკის წიგნი “კორპორატიული პროცესები: როგორ ვითარდებიან და კვდებიან ორგანიზაციები და რა მოვუხერხოთ ამას?!” Library Journal-ის ტოპ 10-ეულში შედის. ადიზესი 40-ზე მეტ ქვეყანაში კითხულობს ლექციებს, ხოლო მისი წიგნები ნათარგმნია 22 ენაზე. ამჟამად, იშაკი ადიზეს უნივერსიტეტის დირექტორია, რომელსაც 14 ქვეყანაში ჰყავს წარმომადგენლობა.
ნებისმიერი წარმატებული ორგანიზაციის ისტორიის ანალიზი გვიჩვენებს, რომ მისი წარმატება განპირობებულია იმ ადამიანების მიერ, ვისი მიდგომა, ქცევა და სტილი იყო განსხვავებული, მაგრამ მათ იმუშავეს ერთად. მიუხედავად იმისა, რომ ორგანიზაციის წარმატება, როგორც წესი, ერთ პიროვნებას მიეწერება ხოლმე, მის უკან დგას გუნდი, რომელმაც შეუქმნა გამარჯვების წინაპირობა.
სწრაფი ზრდა კომპანიის სწრაფ სიკვდილს მოასწავებს.
იყავი გამბედავი, რომ შეცვალო ის, რაც შესაცვლელია.
პრობლემის წინასწარ განსაზღვრა დაგეხმარება მიაღწიო წარმატებას კუნკურენციისას.
ბიზნესი შეიძლება მოკვდეს, მაგრამ არა კომპანია. სწორედ ეს არის მოქნილობის არსი.
კარგი ლიდერი ვერ გახდები, თუკი მუდმივად გაწუხებს, რას ამბობენ სხვა ადამიანები.
მხოლოდ შენი გარდაცვალების დღე შეიძლება იყოს დღე, როდესაც შეწყვეტ სწავლას.
მენეჯმენტის, ლიდერშიფის, ბავშვის აღზრდის, თუ სახელმწიფოს მართვის მიზანია გადაჭრას დღევანდელი პრობლემები და იყოს მზად ხვალინდელისთვის. სწორედ ესაა ცვლილებების მენეჯმენტი.
ფრანგები განასხვავებენ მოწონებასა და სიყვარულს: თქვენ მოგწონთ “რაღაცის გამო”, მაგრამ გიყვართ “მიუხედავად რაღაცისა”.
კოლეგა არ არის ის, ვინც გეთანხმება. კოლეგა ისაა, ვინც არ გეთანხმება, მაგრამ მაინც პატივს გცემს.
დინამიური ადამიანი იშვიათად შეგხვდება. ორგანიზაციები ხელს უშლიან თანამშრომელში დინამიურობის განვითარებას, რადგან აჯილდოვებენ პროდუქტიულობისთვის და არა განვითარებისთვის. ბევრ ორგანიზაციაში ხდება ადამიანების გადამზადება, მაგრამ არა მათი განვითარება. ასეთი მიდგომა იძლევა მოკლევადიან მოგებას, მაგრამ ხანგრძლივ პერსპექტივაში წამგებიანია. ორგანიზაციებმა უნდა განავითარონ ადამიანები, გახადონ ისინი უფრო დინამიური და მხოლოდ შემდეგ იზრუნონ გადამზადებაზე.
ადამიანური რესურსის განვითარება გაცილებით ნაკლებ დანახარჯს მოითხოვს, ვიდრე მათი პერიოდული სპეციალიზებული გადამზადება, რომელსაც შედეგი არ მოაქვს, თუკი თანამშრომელს სათანადო მოტივაციას არ გაუღვიძებთ.
გაცილებით ადვილია, მიიღო კანონი, ვიდრე დაამკვიდრო ფასეულობა.
