Oracle-ს კვლევის თანახმად, გლობალურად ადამიანების 91% უპირატესობას სახალისო ბრენდებს ანიჭებს, 72% კი იმ ბრენდს აირჩევდა, რომელიც იუმორს კონკურენციისთვის იყენებს… ამგვარად, თუ აუდიტორიას სიცილი სურს, რატომ არ სთავაზობენ ბრენდები მას?
და რატომ გვეშინია იუმორის?
ბოლო 20 წლის მანძილზე სასაცილო კონტენტს რეკლამებშიც კი ნაკლებად ვხვდებით, რასაც თითქოს 2009 წლის გლობალურ ფინანსურ კრიზისს მიაწერენ…. World’s Best Ads of All Time-შიც 10-დან მხოლოდ ორია სახალისო რეკლამა, ისიც 2010 წლის Old Spice-ის The Man Your Man Could Smell Like და 2008 წლის Touch the Rainbow. თუ ამ წყაროს დავეყრდნობით, გამოდის, ბოლო 10 წელში სახალისო თითქმის არაფერი შეუქმნიათ.
მას შემდეგ, რაც მუსტაფა თეთრ ცხენზე ვიხილეთ, რაღაცები ნაკლებად სასაცილო გახდა. კვლავ Oracle-ს კვლევა გვეუბნება, რომ ბიზნეს ხელმძღვანელების 95%-ს ეშინია იუმორის მომხმარებელთა ინტერაქციებში. ეს კი მკვეთრ კონტრასტს გვთავაზობს აუდიტორიის სურვილებსა და რეალობას შორის.
თუმცა მიზანი და იუმორი ერთმანეთს სრულიად არ გამორიცხავს. შესაძლოა, სოციალურ ლანდშაფტში ნავიგაცია ახლა ყველაზე რთული იყოს, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ იუმორს სრულიად უნდა შევეშვათ. როგორც ბრენდინგის სპეციალისტები ჯონ ევანსი და ჯო არდენი ამბობენ, როცა ეს საქმე სწორად კეთდება, მიზანი და იუმორი ურთიერთგამომრიცხავი აღარ არის. ამას Oatly-ისა და Liquid Death-ის რეკლამებიც გვიმტკიცებს. მეტიც, ეს თქვენს შეტყობინებას მეტად ხელმისაწვდომად აქცევს. აქ კი რჩება კითხვა, როგორ შეგვიძლია რეკლამებში იუმორის დაბრუნება?
გამოიყენეთ მომავალზე ორიენტირებული შეტყობინებები — საინტერესოა იუმორი, რომელიც ასახავს, რამდენად სასაცილოა სიტუაცია ან სამყარო, რომელშიც ჩვენ ვართ. ამის მარტივი მაგალითი ბარბის ფილმია, რომელიც სტერეოტიპების მსხვრევას ისახავს მიზნად. მომავლის ექსტრემალურ ან სრულად აბსურდულ დონეზე გადაყვანით, ფილმი პატრიარქატის ცნებას იწვევს და თანასწორობას უჭერს მხარს. აუდიტორიას მოუწოდებს ტრადიციული გენდერული როლები და მოლოდინები კითხვით ნიშნის ქვეშ დააყენონ…
ჩვენი ტვინი რაღაცების დაჯგუფებისკენაა მიდრეკილი, რადგან ეს გარკვეულ სტრუქტურას გვთავაზობს, თუ ვინ ვართ ჩვენ და რომ არც შემთხვევითია ის, თუ რომელ ბრენდებს ვყიდულობთ და რომელი მოგვწონს. თუმცა იმის ნაცვლად, რომ სტიგმებსა და დემოგრაფიულ დაჯგუფებას მიჰყონ ხელი, ბრენდები, რომლებიც ამ სფეროში წარმატებით თანამშრომლობენ ფსიქოგრაფიულ ელემენტებს აერთიანებენ და არა, დემოგრაფიულს, რითაც თვითიდენტიფიკაციის შესაძლებლობასაც გვთავაზობენ. ამას კი სნიკერსის You’re Not You When You’re Hungry იდეალურად ასახავს.
დაბოლოს, ნუ იქნებით პირდაპირი — ასე ნეგატიური ტონის თავიდან არიდებას შეძლებთ. ეცადეთ, თემებს მსუბუქად მიუდგეთ და დაცინვა არ გამოგივიდეთ, რადგან ასე მაყურებელთა პატივისცემის დამსახურების მეტი შანსი გექნებათ. ამგვარად, იუმორისა და თქვენი მიზნის თანხვედრა შესაძლებელია, უბრალოდ გამოწვევა უნდა მიიღოთ და მომხმარებლებს შესთავაზოთ ის, რაც ასე ძალიან სურთ…