არავის სურს ყავის მომზადებას 12 ან 24 საათი ელოდოს, რის გამოც ანა როზა ზიფუსმა შეუძლებელი რამ გააკეთა — ცივად მოხარშული ყავა რეკორდულ დროში, ნახევარი დღის ნაცვლად, 3 წუთში დაამზადა. და რა იყო მისი საიდუმლო ინგრედიენტი? ლაზერი და „დიდი აფეთქების თეორიის“ უსასრულო ეპიზოდები. ამ უკანასკნელში მსახიობები ხომ ყველაფერს ლაზერის დახმარებით ახერხებენ…
დიახ, ცივად მოხარშვით საუკეთესო ყავას ვიღებთ. ეს პროცესი საკმაოდ მარტივიცაა — ნალექიან ყავას ჭიქაში ოთახის ტემპერატურის ან ცივ წყალში ჩაყრით, დატოვებთ 12-დან 24 საათამდე და შემდეგ ყავის ნაწილაკებს სითხისგან გააცალკევებთ. ჩვეულებრივ ცხელ მოხარშულ ყავას კი მაღალი ტემპერატურის გარეშე არსებული ინფუზიით იღებთ.
ხოლო ზიფუსის იდეა ყავის ნაწილაკების ზომის შემცირება და იმპულსური ლაზერებით წყალთა მიკროფხვნილის კონტაქტის გაზრდა იყო, რაც ქიმიურ პროცესებს დააჩქარებდა.
ამისთვის, ულტრამოკლე იმპულსური ლაზერი გამოიყენეს, ოპტიკური ლინზების სერია მოაწყვეს და სხივი ყავის ჭურჭლისკენ მიმართეს. მაშინ, როცა ცივად მოხარშვისას სითხეს არავინ ეხება, ზიფუსის შემთხვევაში მას ხშირად ურევენ და ამ დროს საქმეში ლაზერიც ერთვება. სულ რაღაც 3 წუთის შემდეგ კი ისინი ამ ხსნარსა და ფხვნილს კომერციული ყავის ქაღალდის ფილტრის გამოყენებით აცალკევებენ. თანაც, ყავის გემო ზუსტად ისეთია, როგორსაც 24 საათის შემდეგ იღებდით.
საინტერესოა ისიც, რომ მკვლევრები ლაზერის მეთოდის გამოყენებაზე ნებისმიერი ტიპის საკვებისა თუ სასმლისთვის ფიქრობენ. სწორედ ამიტომ, მომავალში ისინი ტექნოლოგიის განვითარებასა და კომერციალიზაციაზე იმუშავებენ.
