ძლიერი გუნდები გამოირჩევიან სამი მახასიათებლით. პირველ რიგში, გუნდის თითოეული წევრი – გამონაკლისის გარეშე – ფლობს გამორჩეულ უნარს, რომელიც ავსებს სხვა წევრების შესაძლებლობებს. უმაღლესი დონის ანალიტიკური შესაძლებლობები უდავოდ მნიშვნელოვანი ფაქტორია, თუმცა გუნდის წევრები ასევე გამოირჩევიან ვირტუოზულობით, პროფესიონალიზმით, სიმტკიცით, გონებრივი მოქნილობითა და კომუნიკაციის უნარებით.
ასეთი გუნდების მეორე მახასიათებელია მათი მიღწევების მასშტაბი. ზოგი მუშაობს მწვანე ენერგიაზე გადასვლის დაჩქარებაზე, მეორე მიზნად ისახავს მომავალი თაობების უფრო კრეატიულად ჩამოყალიბებას, ხოლო მესამე გუნდი მუშაობს ინვესტიციების დემოკრატიზაციაზე. მსგავსი მიზნები შეიძლება ჟღერდეს პომპეზურად, თუმცა კრიტიკულად მნიშვნელოვანია, რომ ასეთი გუნდები არიან გარღვევების აგენტები: ისინი რეალურად აკეთებენ დიდ საქმეს – აშენებენ კომპანიებს, დებენ ინიციატივებს და ატარებენ პოლიტიკას – რათა გადაჭრან მასშტაბური გამოწვევები და საჭიროებები.
გუნდების მესამე და ყველაზე ნაკლებად აშკარა მახასიათებელია თითქმის მუდმივი დაძაბულობა, რომელიც ახასიათებს მათ ურთიერთქმედებას. რაც მართლაც განასხვავებს ძლიერ გუნდებს სხვა გუნდებისგან, არის მათი უნარი მართონ – და სურვილი – შექმნან.
დაძაბულობის რისკები და ჯილდოები
ძლიერი გუნდის დაკვირვებისას შეამჩნევთ ოთახში არსებულ სიცოცხლისუნარიანობასა და დაძაბულობასაც. ყველასთვის რაღაც დევს სასწორზე და ურთიერთქმედებები ხშირად კონფრონტაციის ზღვარზეა. არსებობს ფსიქოლოგიური აგზნების მძაფრი ფონი, ადამიანები საუბრობენ ემოციურად, გამოხატავენ მკაფიოდ, ერთმანეთს იწვევენ… მოსაწყენი მომენტები იშვიათია და განწყობა თითქმის სულ მაღალ ჩანს. გუნდის ერთმა წევრმა ყოველკვირეული შეხვედრები ქიმიურ ექსპერიმენტს შეადარა – ძლიერი ინგრედიენტების შერევა, შემდეგ ძლიერი შენჯღრევა და დაკვირვება, თუ რა მოხდება.
ეს დაძაბულობა ძლიერი გუნდების მუშაობის მეთოდის და წარმატების მიღწევის სურვილის მნიშვნელოვანი ნაწილია. ეს ასევე უდიდესი რისკ-ფაქტორია, თუ არ იქნება სათანადოდ წარმართული. მას შეუძლია არასწორი მიმართულება მიიღოს და გამოიწვიოს თანმდევი და რეპუტაციული ზიანი, ჩამოშლა და გადაწვა. გენიოსთა გუნდის წევრები ხშირად აღნიშნავენ, რომ დღის ბოლოს თავს ემოციურად დაცლილად და გამოფიტულად გრძნობენ, მიუხედავად იმისა, რომ მათი ყოველდღიურობა სავსეა მნიშვნელოვანი მოვლენებით, გამარჯვებებითა და გარღვევებით.
ფინანსურ სექტორში მომუშავე გუნდის ერთმა წევრმა აღწერა, როგორ გადაწყვიტა წასვლა მას შემდეგ, რაც თვეების განმავლობაში თავს უაღრესად დაღლილად გრძნობდა ჯგუფური თანამშრომლობის ინტენსივობის გამო. მოგვიანებით მან აღწერა გუნდში გატარებული პერიოდი, როგორც მისი კარიერის ყველაზე სასარგებლო, მაგრამ ამავდროულად ყველაზე დამღლელი.
გენიოსთა გუნდებისთვის – რომელთა უმეტესობაც თვითმმართველია – მთავარია იპოვონ ოქროს შუალედი, სადაც დაძაბულობა არც მეტისმეტად მსუბუქია და არც ტოქსიკური.
როგორ აღწევენ ისინი ამ ბალანსს?
სწორად ბრძოლის ხელოვნება
ძლიერი გუნდები სწავლობენ, როგორ მართონ მუდმივად არეულობა, ქაოსი, კონფლიქტი და ენერგია ისე, რომ ეს იყოს სტიმულის მომცემი, აზრიანი და კონსტრუქციული, ამავდროულად შეინარჩუნონ გუნდის ცალკეული წევრების მთლიანობა.
დისკომფორტთან და კონფლიქტთან შეგუება
აღმასრულებელი გუნდების უმეტესობა აცნობიერებს დავალებასთან დაკავშირებული კონფლიქტების ღირებულებას: პროფესიონალური და ზოგჯერ ინტენსიური გაცვლა პრიორიტეტების, ძირითადი არჩევანისა თუ პრობლემების გადაჭრის შესახებ. მომწიფებული გუნდები აღიარებენ, რომ დავალებასთან დაკავშირებული კონფლიქტები ქმნის უკეთეს გადაწყვეტილებებს და შედეგებს.
ამის საპირისპიროდ, ბევრი გუნდი ალერგიულია კონფლიქტის მიმართ: პირადი და ემოციური დაძაბულობები, კონფრონტაციები ან თავდასხმები აღიქმება იმედგაცრუებად და დროის ფლანგვად. შედეგად, ურთიერთობების კონფლიქტები ჩრდილში გადადის.
იმისათვის, რომ თავიდან აიცილონ გამოფიტვა, გუნდები მკაფიოდ აწესებენ საზღვრებს. ისინი უსასრულო მოთხოვნებს აწყდებიან სამუშაოზე: წარმომადგენლობა, პრეზენტაციები, დაინტერესებულ მხარეებთან ურთიერთობები და ერთობლივი მუშაობა. ამიტომ, ისინი უნდა იყვნენ მიზანმიმართულები და დისციპლინირებულები დაცული გარემოს შექმნისას, სადაც იქნება ადგილი ღია, პირადი და გულწრფელი დიალოგებისთვის.
რაც გუნდების მუშაობას გრძელვადიან პერსპექტივაში მდგრადს ხდის, ისაა, რომ ისინი ამსუბუქებენ ერთმანეთის უცნაურობებს, დამაბრკოლებელ ფაქტორებსა და ნაკლოვანებებს. მათ აქვთ ძალიან ძლიერი და ორმხრივი „ჩვენ“ განცდა.
წყარო: HBR
