რა ხდება მაშინ, როცა თანამშრომელი სამსახურიდან მიდის არა იმიტომ, რომ უკეთესი შემოთავაზება აქვს, არამედ იმ მიზეზით, რომ უბრალოდ „აღარ შეუძლია“? ამ ფენომენს „რევანშისტულ წასვლას“ უწოდებენ და ბოლო წლებში, სულ უფრო პოპულარული ხდება.
2000-იანი წლებიდან მოყოლებული, სულ უფრო მეტი ადამიანი ტოვებს სამსახურს პროტესტის ნიშნად. თუ ადრე ეკონომიკური კრიზისის შიში და სოციალური სტიგმა აიძულებდა ადამიანებს დარჩენილიყვნენ ტოქსიკურ სამუშაო გარემოში, დღეს, სიტუაცია რადიკალურად შეცვლილია.
რატომ არის ეს პრობლემა კომპანიებისთვის?
წარმოიდგინეთ: თქვენი თანამშრომელი ერთ დღეს უბრალოდ დგება და მიდის. არავითარი გაფრთხილება, არავითარი მოლაპარაკება. ეს არა მხოლოდ ფინანსური დარტყმაა კომპანიისთვის (ახალი თანამშრომლის მოძებნა, დატრენინგება და ა.შ.), არამედ სერიოზულ დარტყმას აყენებს კომპანიის რეპუტაციასაც.
მაგრამ ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ასეთი წასვლები „გადამდებია“. როცა ერთი თანამშრომელი მიდის ამ ფორმით, დანარჩენები იწყებენ ფიქრს – „იქნებ, მეც უნდა წავიდე?“
როგორ გადავჭრათ ეს პრობლემა?
კვლევები აჩვენებს, რომ გამოსავალი მარტივია და ამავდროულად, რთულიც – თანამშრომლებს სჭირდებათ ნამდვილი მიკუთვნებულობის გრძნობა. არა უბრალოდ „კარგი ანაზღაურება“ ან „მშვენიერი ოფისი“, არამედ გრძნობა, რომ ისინი კომპანიის მართლაც მნიშვნელოვანი ნაწილი არიან.
როგორ მივაღწიოთ ამას? აი, რამდენიმე მთავარი პრინციპი:
კომფორტული გარემო – და არა მხოლოდ ფიზიკური
როცა ვამბობთ „კომფორტულ გარემოს“, ხშირად წარმოგვიდგება მყუდრო ოფისი და კარგი სავარძლები. თუმცა, რეალურად, სოციალური კომფორტი გაცილებით მნიშვნელოვანია. თანამშრომლებმა უნდა იცოდნენ, რა მოელით მათგან, როგორ უნდა შეასრულონ თავიანთი სამუშაო და რა არის მათი როლი გუნდში.
ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია კრიზისულ პერიოდებში. როცა კომპანია იცვლის კურსს (რაც ხშირად ხდება ეკონომიკური არასტაბილურობის დროს), მთავარია, თანამშრომლებს ჰქონდეთ მკაფიო სურათი – რა და რატომ იცვლება.
ძლიერი კავშირები გუნდში
ადამიანები არ ტოვებენ სამსახურს, ისინი ტოვებენ ცუდ მენეჯერებს – ეს ფრაზა უკვე კლიშედ იქცა, მაგრამ სიმართლეა. კარგი ურთიერთობები კოლეგებთან და ხელმძღვანელებთან არის ის, რაც ადამიანებს აკავებს კომპანიაში მაშინაც კი, როცა სხვა რაღაცები არ მოსწონთ.
ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დისტანციური მუშაობის პირობებში. როცა ფიზიკურად ვერ ხედავ კოლეგებს, საჭიროა დამატებითი ძალისხმევა კავშირების შესანარჩუნებლად – რეგულარული ონლაინ შეხვედრები, არაფორმალური საუბრები, ვირტუალური team building-ები.
წვლილის აღიარება
წარმოიდგინეთ, რომ მთელი კვირა იმუშავეთ პროექტზე და არავინ შეამჩნია. ან უარესი – ვიღაცამ სხვამ მიიღო აღიარება თქვენს ნაცვლად. როგორ იგრძნობდით თავს?
თანამშრომლების წვლილის აღიარება არ არის უბრალოდ „კარგი პრაქტიკა“ – ეს არის აუცილებლობა. აქ საუბარი არ არის მხოლოდ ბონუსებზე ან პრემიებზე. ხშირად უბრალო „გმადლობ, კარგი ნამუშევრისთვის“ უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ფულადი ჯილდო.
უსაფრთხო გარემო იდეებისთვის
როგორ რეაგირებთ, როცა თანამშრომელი ახალ იდეას გთავაზობთ? ან როცა შეცდომაზე მიგითითებთ? თუ თქვენი პირველი რეაქცია არის თავდაცვა ან კრიტიკა, ეს ნიშნავს, რომ თქვენს გუნდში არ არის ფსიქოლოგიური უსაფრთხოება.
თანამშრომლებს უნდა შეეძლოთ თავისუფლად გამოხატონ იდეები და პრობლემები, კრიტიკის შიშის გარეშე. ეს არ ნიშნავს, რომ ყველა იდეა უნდა მიიღოთ – უბრალოდ, დიალოგი უნდა იყოს კონსტრუქციული.
კეთილდღეობაზე ზრუნვა
სტრესი, გადაწვა, work-life balance – ეს ტერმინები უკვე ბანალურად ჟღერს, მაგრამ პრობლემა რეალურია. თანამშრომლები, რომლებიც მუდმივად გადაღლილები არიან, ადრე თუ გვიან მიდიან.
გამოსავალი? მოქნილი სამუშაო გრაფიკი, მენტალური ჯანმრთელობის მხარდაჭერა, რეგულარული შესვენებების წახალისება. ეს არ არის „ფუფუნება“ – ეს არის ინვესტიცია თქვენს გუნდში.
„რევანშისტული წასვლა“ არ არის უბრალოდ თანამედროვე ტრენდი – ეს არის უფრო ღრმა პრობლემის სიმპტომი. დღევანდელ თანამშრომლებს სურთ მეტი, ვიდრე უბრალოდ კარგი ხელფასი იქნებოდა. მათ სურთ იგრძნონ თავი დაფასებულად, პატივცემულად და უსაფრთხოდ.
თუ თქვენი კომპანია ვერ უზრუნველყოფს ამას, არ გაგიკვირდეთ, როცა საუკეთესო თანამშრომლები გაგექცევიან – არა იმიტომ, რომ სხვაგან უკეთესი შემოთავაზება აქვთ, არამედ იმიტომ, რომ აღარ სურთ დარჩენა ტოქსიკურ გარემოში.
და ბოლოს: DEI (მრავალფეროვნება, თანასწორობა, ინკლუზიურობა) არ არის უბრალოდ მოსანიშნი გრაფა თქვენს HR სტრატეგიაში. ეს არის რეალური ცვლილებების დაწყების წერტილი, რომელიც თქვენს კომპანიას გადააქცევს ადგილად, სადაც ადამიანებს ნამდვილად სურთ მუშაობა.
წყარო: Fastcompany