in

შთაგონების ძიებაში – ნაწილი I – ნინო კვაჭანტირაძე

იდეა #1 – რაფინირებული ხულიგანი

BOG
BOG

ინსაითი რა არის? Google გვეუბნება, აღმოაჩინეთ და კარგი ბრენდის სტრატეგია გამოგივათო. როგორ აღმოვაჩინოთ? – საკმაოდ ხშირად გაიგონებთ მსგავს კითხვებს, თუ მარკეტინგში გიწევთ მუშაობა.

როგორც წესი, ასეთ კითხვას პატარა პაუზა მოსდევს ხოლმე, მოპასუხე ცდილობს გადაწყვიტოს პირდაპირი თარგმანით დაკმაყოფილდეს, თუ ბლომად დრო დახარჯოს და ახსნა-განმარტებები მიაყოლოს.

სიტუაციას რომ კარგად შეისწავლი, მომხმარებლებს იკვლევ ყველა მხრიდან, ბაზარს გააანალიზებ, სოციო-კულტურულ კონტექსტს გადაღეჭავ, კონკურენტებზე ყველაფერი იცი და უცებ გონებაში ნათურასავით აინთება მიგნება, მკაფიო ხედვა, პირველი აგური გაგიჩნდება ხელში, რითაც შენება უნდა დაიწყო – აი ამას ვეძახი ხოლმე ინსაიტს.

თავისუფლად შეიძლება ეს აგური მირაჟი აღმოჩნდეს, ან უხარისხო და ქვიშასავით დაიშალოს, არავითარი გარანტიები და ფორმულები არ არსებობს. ერთადერთი, მუდმივმა ვარჯიშმა, ინფორმაციის შესრუტვამ და ანალიზმა თუ შეიძლება მოგვცეს გარკვეული თავდაჯერება.

მოდით, მონაცემების მოგროვება, ბაზრის ანალიზი და უამრავი ციფრი გვერდით გადავდოთ ცოტა ხნით და სასარგებლოდ გავერთოთ. ერთ-ერთი ტექნიკა, რითაც თან სიამოვნებასაც ვიღებთ, თან ინსაითების ძიებაში დახელოვნებასაც უწყობს ხელს, ჩვენი საყვარელი, უკვე წარმატებული ადამიანების დეკონსტრუქციაა.

ნებისმიერი შეიძლება ავიღოთ – მხატვრები, მუსიკოსები, მსახიობები, მეცნიერები, სპორტსმენები – ვის რა ინტერესი გვაქვს იმის მიხედვით. რახან უკვე ცნობილი და შემდგარი ადამიანია, შეგვიძლია როგორც წარმატებული ბრენდი ისე განვიხილოთ და დავშალოთ მამრავლებად, დავაკვირდეთ და შევაფასოთ კონკრეტულად რა ქმედებების, თვისებების თუ დეტალების გამო შეიქმნა მისგან ბრენდი. ბევრი რომ არ გავაგრძელოთ – სხვა თვალით შევხედოთ და ინსაიტები მოვძებნოთ.  ბრენდის პერსონიფიცირების ნაცვლად, პერსონის „ბრენდიფიცირება“ გავაკეთოთ.

თქვენ როგორც გინდათ და მე პაოლოს მოვსინჯავ.  აქამდე არ მიცდია და წესით საინტერესო შეიძლება გამოვიდეს. მარტო მისი „ავტოპორტრეტი“ რად ღირს, თამამად შეიძლება ვუწოდოთ პოზიციონირების მანიფესტი.

მის შესახებ მოძიებულ სრულ ინფორმაციას აქ ვერ დავატევთ, ამიტომ მოგიწევთ დასკვნებს ენდოთ, ან უკეთესი, თავად მოიძიოთ, გადაიაზროთ და სრულიად სხვანაირი ბრენდი გამოგივიდეთ.

მაშ ასე, წარმოგიდგენთ:

პაოლო იაშვილი – რაფინირებული ხულიგანი

ძირითადი პროდუქტი: ლექსები

დამატებითი ღირებულება: საზოგადოებრივი მოღვაწეობა ინდუსტრიის განვითარებისთვის, პუბლიცისტიკა (ორ ჟურნალს ჩაუყარა საფუძველი, „ცისფერ ყანწებს“ და ოქროს ვერძს“. საჯარო გამოსვლებსა და მწერალთა კავშირის საქმიანობაშიც აქტიურად იყო ჩართული)

სამიზნე სეგმენტი: 18-30 ასაკობრივი კატეგორია. სტუდენტები, განათლებასა და თანამედროვე ცხოვრებაზე ორიენტირებული საქართველოს დიდ ქალაქებში მცხოვრები ახალგაზრდები. (მომდევნო საუკუნემ ისე იმუშავა, რომ მას.აუდიტორიაზე გავიდა, მაგრამ საწყის ეტაპზე რა ხდებოდა იმაზე ვკონცენტრირდებით)

კომუნიკაციის სტილი და ტონი: მსუბუქი, თამამი, ეპატაჟური, დამაინტრიგებელი და ინტენსიური.

მიზანი: ცვლილებები, რევოლუციური სიახლეები ინდუსტრიაში.

პოზიციონირების განაცხადი: „ამპარტავანი და ყოველთვის პირგაპარსული,

ბუნებით შავი, ხელოვნურად გათეთრებული,

ლამაზ რითმისთვის ერთი წუთით ჩაფიქრებული,

ვამაყობ იმით, რომ არა მაქვს ვრცელი წარსული”

წარმატება სახეზეა. საუკუნეზე მეტი გავიდა და ყველას გვსმენია მინიმუმ სახელი მაინც.

ცოტა ხანს პოეტურ ნიჭზე საუბარი რომ გვერდზე გადავდოთ და რაციონალურად ვიმსჯელოთ წარმატების მიზეზებზე, ორი სიტყვა მაშინდელ გარემოებებზეც ვახსენოთ – პაოლო თავისი იდეებითა და „ცისფერი ყანწებით“ იდეალურად დაჯდა იმ პერიოდის მსოფლიო ტრენდებზე. ეს ფაქტი შემთხვევითი ვერ იქნებოდა, ზუსტად ამ პერიოდში სიმბოლიზმის ეპიცენტრში, საფრანგეთში მოუწია სწავლა და სწორედ იქიდან დაბრუნების შემდეგ დაიწყო აქტიურობა ქართულ ლიტერატურულ სივრცეში. ზოგიერთ კრიტიკოსთან იმ მოსაზრებასაც წააწყდებით, რომ გულით ნაკლებად, უფრო გონებით მოქმედებდა საკუთარი ჟანრის შერჩევისასო.

აუდიტორიაზე მუშაობის სტილი და საიმიჯო პარამეტრებზე ზრუნვა საოცრად საინტერესო ელემენტია. ხომ წარმოგიდგენიათ როგორი ეფექტური უნდა ყოფილიყო იმ პერიოდის რიგითი ადამიანებისთვის „ქიმერიონში“ მთვრალი ბოჰემის მიერ დატრიალებული ამბები, რომ დღემდე მოეღწია და „გამთენიისას ხაშის დიდ ქვაბში, ხარშავდა კეპკას მთვრალი პაოლო”  თვალნათლივ წარმოედგინათ.

და იდუმალებით მოცული სკანდალები? დამაინტრიგებელი და ახლაც კი საკამათო საგნად მყოფი ელენე დარიანი თუ ელენე ბაქრაძე? პორნოგრაფიას უწოდებდნენ და კონსერვატორი კრიტიკოსები თმებს იგლეჯდნენ. ინტრიგა, რომელმაც საუკუნეს გაუძლო.  პლუს ამას პერმანენტული აქტიურობა – შემოქმედებითი საღამოები, პუბლიკაციები, აქტუალურ თემებზე წერა და ავანგარდში ყოფნა.

გამიზნულად, ან სრულიად უნებლიედ, პაოლოს და ცისფერყანწელების საკომუნიკაციო სტრატეგიამ შესანიშნავად იმუშავა და დღეს უკვე გადაჭრით ვერავინ იტყვის, მიხაკები მართლა მოსწონდათ თუ უბრალოდ კარგად დასამახსოვრებელი ვიზუალური სიმბოლო სჭირდებოდათ.

ამ ყველაფრის გარეშე, ადვილი შესაძლებელია ფურცლებზე ხელნაწერებად დარჩენილიყო მისი ლექსები და არათუ ჩვენ, მის თანამოქალაქეებსაც კი ვერ გაეგოთ მისი არსებობის შესახებ.

ბრენდის არქეტიპების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ჩემთვის ის კლასიკური „მეამბოხე“ გამოდის. ცნობილი ბრენდებიდან კლასიკური მაგალითია Harley Davidson და Virgin group. ეს არქეტიპი დაახლოებით ასე გამოიყურება:

მეამბოხე ბრენდების თვითმიზანი სტერეოტიპების ნგრევა სულაც არაა. თითოეულ მათგანს ძალიან მკაფიო იდეა და ხედვა აქვს. ზუსტად იგივე შეგვიძლია ვთქვათ პაოლო იაშვილზეც. მისთვის მამოძრავებელი ქართულ ლიტერატურულ სივრცეში ახალი ფორმის, იმპროვიზაციის, განსხვავებული აზრების შემოტანა იყო. დანარჩენი კი მხოლოდ მიზნის მიღწევის ფორმებს და გზებს წარმოადგენდა.

მეამბოხე არექტიპის ბრენდის შენება თუ დაგჭირდათ, ეს სტატიაც შეგიძლიათ გაიხსენოთ და დეტალებში ჩაუღრმავდეთ პოეტის ისტორიას, ათას საინტერესო ნიუანსს და საკომუნიკაციო იდეას აღმოაჩენთ.

P.S. თქვენ ვის აქცევდით ბრენდად? გაგვიზიარეთ იდეები და ნამუშევრები.

 

ნინო კვაჭანტირაძე – Marketer.ge – ის კონტრიბუტორი

თბილისში Miami Ad School იხსნება?

თქვენი ბავშვობისეული ოცნებები თქვენს ზრდას აფერხებს