Super Bowl მარკეტერებისა და ბრენდებისთვის შეუდარებელ პლატფორმას წარმოადგენს მილიონობით მაყურებლით. თუმცა ყოველთვის სათანადოდ ვერ იყენებენ ამ შესაძლებლობას — მაგალითად, შარშანდელ რეკლამებს ზოგიერთმა კრიტიკოსმა „უსაფრთხო, ზარმაცი და მოსაწყენი“ უწოდა. უსაფრთხო თითქოს დადებითად უნდა ჟღერდეს, მაგრამ რეკლამასთან მიმართებით მეტისმეტად „უღიმღამო“ ეფექტს ამძაფრებს.
ამის ფონზე, შეგვიძლია Super Bowl-ისთვის წლების წინ შექმნილი რამდენიმე გამორჩეული რეკლამა გავიხსენოთ.
Apple — 1984
Apple-ის 1984, რომელმაც ცოტა ხნის წინ აღნიშნა 40 წლის იუბილე, კვლავ ითვლება „სუპერ ბოულისა“ და ზოგადად ინდუსტრიის ერთ-ერთ საუკეთესო რეკლამად. მაკინტოშის კომპიუტერის გასაცნობად, რეჟისორმა რიდლი სკოტმა დისტოპიური მომავლის დამაჯერებელი სურათი დახატა.
Nike — Hare Jordan (1993)
ლაპარაკი ძალაუფლების დუეტზე: ბაგს ბანი და მაიკლ ჯორდანი „ბოროტი“ გმირების წინააღმდეგ გაერთიანდნენ. 60-წამიანი რეკლამის შექმნას ექვსი თვე დასჭირდა — თუმცა ეს ნამდვილად ღირდა, რადგან Nike-სა და Warner Bros.-ს შორის ურთიერთობაც მეტად გაღრმავდა.
Budweiser — Frogs (1995)
Budweiser-ის ეს უჩვეულო ვიდეორგოლი საკულტოდ იქცა რეკლამის ისტორიაში. აქ არაფერია განსაკუთრებული, უბრალოდ სამ „მეგობარ ბაყაყს“ ვხედავთ, რომლებიც ერთსიტყვიან გზავნილებს ყიყინებენ: „ბუდ“, „ვეიზ“ და „ერ“.
20th Century Fox — Independence Day (1996)
90-იან წლებში შექმნილი რეკლამები ძირითადად ლუდს, მანქანას, საჭმელსა და სხვა მსგავს პროდუქტებს უკავშირდებოდა — მარტივად, ჰოლივუდური ფილმების გამოფენა ნამდვილად არ ყოფილა… თუმცა Fox-მა და დამოუკიდებლობის დღემ ეს 30-წამიანი თიზერით შეცვალა. ეს მხოლოდ საშინელი სიუჟეტი არ ყოფილა, არამედ სრულად დაზაფრა ადამიანები. ცხადია, თიზერის Super Bowl-ზე ამ თიზერის გაშვებამ მეტად გაამძაფრა ფილმისადმი მოლოდინი.
Reebok — Terry Tate, Office Linebacker (2003)
Reebok-ის slapstick ეპიზოდები, რომლებშიც ტეიტი ფეხბურთის მხარდამჭერად გვევლინებოდა, პოპკულტურის ფენომენად იქცა.
Miller High Life — 1-Second Ad (2009)
ფაქტობრივად ერთი წამით, რომლის განმავლობაშიც კაცი უბრალოდ ყვირის: „High life!“, მილერი რეკლამა უფრო ხმაურის გამოწვევას ეხებოდა, ვიდრე რაიმე ზღაპრული სიუჟეტის შექმნას… მოგვიანებით ასეთი მიდგომა სხვა ბრენდებისთვისაც შთაგონებად იქცა.
Google — Parisian Love (2010)
Google-ის საძიებო ფანჯარა ყველაზე ხშირად გამოიყენება ციფრული ძიებისთვის. თუმცა ბრენდმა ის ამბის თხრობის მანქანას აქცია — 52-წამიან რომანტიკულ კომედიად მოგვევლინა… „სწავლა საზღვარგარეთ“, „ფრანგ ქალზე შთაბეჭდილების მოხდენა“, კითხვები შოკოლადზე, სამსახურზე და ბავშვის საწოლზე. საძიებო მონაცემების მეშვეობით, ჩვენ წინაშე ისე ცოცხლდება სიყვარულის ისტორია, თითქოს ვიზუალურ ფრაგმენტებსაც ვხედავთ.
