ბიზნეს-სკოლების პროფესორები ერთ საინტერესო მოსაზრებას იყენებენ ხოლმე ლექციებზე – ამბობენ, რომ მსოფლიოში ორი ტიპის ადამიანი ცხოვრობს: ისინი, ვისაც გული აქვთ და ისინი, ვისაც არ აქვთ. ეს რეალობაა. როდესაც ტექნოლოგიები იცვლება და ბაზრები ტრანსფორმაციას განიცდიან, ყველა ლიდერმა კარგად იცის – ბევრი სამუშაო ადგილი გაუქმდება. კითხვა ისაა: როგორ რეაგირებენ ამ რეალობაზე?
პირველი ტიპი – გულიანი ლიდერები
ეს ადამიანები ხედავენ კონკრეტულ სახეებს, კონკრეტულ სახელებს. მათთვის თანამშრომელი არ არის ცხრილის რიცხვი – ეს არის მამა, რომელსაც შვილები ჰყავს, ან დედა, რომელსაც იპოთეკა აქვს გადასახდელი. ისინი უღრმავდებიან, როდესაც ფიქრობენ იმაზე, რომ ამ ადამიანებმა შეიძლება სამუშაოს დაკარგონ.
მეორე ტიპი – პრაგმატული ლიდერები
ისინი ამბობენ: „ეს არის ბიზნესი და ბიზნესში ყველაფერი იცვლება“. მათთვის ეს არის ეკონომისტ შუმპეტერის „შემოქმედებითი დანგრევა“ – ძველი ტექნოლოგიები ქრება, ახალი იბადება. ისინი მიიჩნევენ, რომ ყველამ უნდა ისწავლოს შეეგუოს ცვლილებებს, ან დარჩება წარსულში.
მაგრამ, რა აქ არის მთავარი?
არ აქვს მნიშვნელობა, რომელი ტიპის ადამიანია ლიდერი – ორივე შემთხვევაში მან ინვესტირება უნდა გააკეთოს საკუთარ ადამიანებში და ამას სამი ძლიერი მიზეზი აქვს.
პირველი მიზეზი – ეკონომიკური ლოგიკა
წარმოვიდგინოთ, რომ კომპანიის თანამშრომელი წლიურ 60,000 ლარს იღებს. თუ ლიდერი მას ჩაანაცვლებს, უნდა დახარჯოს 30,000-45,000 ლარი რეკრუტმენტზე, ტრენინგზე, ადაპტაციაზე. ხოლო თუ იმავე ადამიანს გადაამზადებს AI-ში, ბევრად იაფი დაუჯდება. ეს არ არის მხოლოდ კეთილი საქმე – ეს არის ეკონომიკურად გონივრული გადაწყვეტილება.
მეორე მიზეზი – მოტივაციის ფაქტორი
წარმოვიდგინოთ ორი სცენარი: პირველ შემთხვევაში თანამშრომელი სწავლობს, რომ კომპანია მას AI კურსზე გზავნის, მეორე შემთხვევაში – რომ AI სპეციალისტებს ეძებენ გარედან და მისი პოზიცია საფრთხეშია. რა გრძნობებს იწვევს თითოეული ვარიანტი? პირველი ქმნის ერთგულებას და მოტივაციას, მეორე – შიშს და უკმაყოფილებას.
მესამე მიზეზი – ინსტიტუციური მეხსიერება
ახალი თანამშრომლები მოიტანენ ახალ იდეებს, მაგრამ ძველი თანამშრომლები იციან კომპანიის ისტორია, კულტურა, წარსული შეცდომები. ეს ცოდნა უფასო არ არის – ეს არის რეალური აქტივი, რომელსაც წლები სჭირდება შექმნისთვის.
ოქროს წესრიგი
საუკეთესო ლიდერები ამ ორივე პრინციპს აერთიანებენ. მათ იციან, რა არის ბიზნესი და რა არის მისი პრაქტიკული მხარე, მაგრამ არ ივიწყებენ, რომ ამ ბიზნესს ადამიანები აკეთებენ. ისინი ერთდროულად არიან „საღი აზროვნების თავები და ნათელი გულები“ – მკაცრი სტანდარტების მქონენი, მაგრამ ადამიანური მიდგომით.
ეს არ არის ტყუილი არჩევანი – ადამიანი შეიძლება იყოს ორივენაირი. შეიძლება იყვნენ ეფექტური ლიდერები და ამავდროულად ადამიანები, რომლებიც ზრუნავენ თავისი გუნდის კეთილდღეობაზე. სინამდვილეში, ეს არის ერთადერთი გზა, რომ გრძელვადიან პერსპექტივაში წარმატებული იყვნენ.
წყარო: Fastcompany
