სამსახურში ბედნიერად და პოზიტიურად ყოფნა ძალიან კარგია თანამშრომლებისთვისაც და ორგანიზაციებისთვისაც. Saïd Business School-ის ვრცელმა კვლევამ აჩვენა, რომ თანამშრომლები ბედნიერების განცდისას 13%-ით უფრო პროდუქტიულები არიან. სამსახურებრივი პოზიტივი, რომელიც დაფუძნებულია მადლიერებასა და დაფასებაზე, სამჯერ ზრდის შემოქმედებითობას, 23%-ით ამცირებს დაღლილობის სიმპტომებს და 37%-ით ზრდის გაყიდვებს. პოზიტიურ აზროვნებას შეუძლია გააძლიეროს ადამიანებში ლიდერობის უნარები, ასევე, შემატოს მათ პრობლემების გადაჭრისა და ცვლილებებისადმი ადაპტაციის უნარი. თუმცა, რა ხდება, როდესაც ვამბობთ, რომ „ყველაფერი კარგადაა“, თუმცა რეალურად ეს ასე არ არის? როგორია ტოქსიკურად პოზიტიური ხელმძღვანელი და რა უარყოფითი შედეგები მოაქვს მის ასეთ მიდგომას? ამ სტატიაში სწორედ ამას მიმოვიხილავთ.
ასეთ ადამიანებს გარშემო მხოლოდ ისეთი ხალხი ჰყავთ, ვინც სულ ეთანხმება
„უარს არ მივიღებთ“ – გსმენიათ ხოლმე ასეთი პასუხი? „არა“ მიუღებელია მათთვის. ხელმძღვანელებს ახასიათებთ ხოლმე კონფორმისტების გარემოცვაში ყოფნა – ისეთი ხალხის შემოკრება, რომლებიც უარს არ ეტყვიან, წინააღმდეგობას არ გაუწევენ, უსიტყვოდ შეასრულებენ მათ დირექტივებს. ასეთ ხელმძღვანელებს ახასიათებთ ზედმეტი დაპირებები და გუნდს აინფიცირებენ ტოქსიკური პოზიტივით, აჯერებენ, რომ ყველაფერი შესაძლებელია, თუნდაც ბიზნესის რეალური დაბრკოლებების მიუხედავად.
იმ იშვიათ შემთხვევებში, როდესაც ტოქსიკურ ხელმძღვანელს დაუპირისპირდებიან ხოლმე, ის სამხედრო ანალოგებს იგონებს: „დიდი გენერალი არასოდეს იხებს უკან ბრძოლის ველიდან. ჩვენ ვრჩებით მოედანზე!” ის პოზიტიური, ღიმილიანი და კეთილგანწყობილია ამ ფრაზების თქმისას.. ბუნებრივია, ბევრს აინტერესებს, არის თუ არა ეს ქცევა საზიანო, რადგან ასეთი ხელმძღვანელი ხმამაღლა არ ყვირის.
„როგორც ლიდერმა, თქვენ უნდა დააბალანსოთ ოპტიმიზმი რეალიზმის დოზით“, – გვთავაზობს სონალი პაი, Grapefruit Beauty Collective-ის დამფუძნებელი. როგორც პაი ამბობს, ოპტიმისტი ლიდერი დაბალანსებულია პოზიტიური და რეალისტური აზროვნებით. ის მზადაა მოისმინოს იმის შესახებ, რა არ მუშაობს, გუნდთან ერთად მოაგვაროს პრობლემები და საჭიროების შემთხვევაში, შეცვალოს პოზიცია. მათ აქვთ მიმღებლობა უარის მიმართ და გააზრებული აქვთ, რომ წარუმატებლობაც არის შესაძლო პერსპექტიული ვარიანტი. როგორც კი ლიდერები აღიარებენ წარუმატებლობას, მათ შეუძლიათ გადააფასონ, რა უნდა გააკეთონ სხვანაირად შემდეგ ეტაპზე.
ისინი გადაჭარბებულად აქებენ
ლიდერმა, რომელიც სავსეა ტოქსიკური პოზიტივით, შეიძლება გამოიყენოს კომპლიმენტები, როგორც მანიპულირების ფორმა. მათ შეუძლიათ ჩაებღაუჭონ ადამიანის კონფორმიზმისკენ მიდრეკილებებს და გმირობის სურვილს, გააკეთონ ის, რაც ხელმძღვანელობას სურს – მაშინაც კი, თუ დავალების შესრულება რეალურად შეუძლებელია ან მოითხოვს ფიზიკურ ან ემოციურ მსხვერპლს.
ეს განსაკუთრებით საგრძნობია გარემოში, რომელსაც ახასიათებს ადამიანების გადინება, შემცირება და ბიუჯეტის შემცირება. ლიდერები ხშირად არ აკეთებენ მკაფიო განცხადებებს იმის შესახებ, თუ რა სამუშაო უნდა შეჩერდეს და რა – გაგრძელდეს, და არცთუ იშვიათად ახალისებენ გუნდის წევრებს გააკეთონ მეტი ნაკლები რესურსებით. ტოქსიკური პოზიტივი შეიძლება თავიდან მოტივაციაც იყოს, მაგრამ მას შეუძლია ნეგატიური გავლენა იქონიოს გუნდის მორალსა და პროდუქტიულობაზე დროთა განმავლობაში, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ყველა საქმე მუდმივად გადაუდებელია.
მათი მოლოდინია, რომ ადამიანები იყონ მუდმივად ბედნიერები – განურჩევლად გარემოებისა
„რატომ არ იღიმები, რა მოხდა? ნუ იდარდებ, გაიღიმე!“ – თქვენთვისაც უთქვამთ ასეთი რამ? შესაძლოა, ამ კომენტარის საბაბი არც არაფერი ყოფილა. უბრალოდ, თქვენს საქმეში იყავით ჩაფლული. მას კი მოეჩვენა, რომ გუნდი საკმარისად ბედნიერად არ გამოიყურებოდა და გადაწყვიტა „წაეხალისებინეთ“.
ჩვენ არ უნდა ველოდოთ, რომ გუნდის წევრები მოლოდინისამებრ, 24/7 ბედნიერი იქნებიან სამსახურში, მხოლოდ იმიტომ, რომ უკეთ ვიგრძნოთ თავი და ჩვენი ლიდერობის შესაძლებლობების ვირწმუნოთ. გუნდის წევრებისთვის გაღიმების თხოვნით ჩვენ უარვყოფთ და უგულებელვყოფთ იმ უარყოფით ემოციებს, რასაც ისინი განიცდიან სამსახურში ან სხვა გარემოში.
გაურკვევლობის დროს, თანამშრომლებმა შეიძლება იგრძნონ დემოტივაცია თანამდებობიდან გათავისუფლების, ანაზღაურების გაყინვის, რესტრუქტურიზაციის, ხარჯების შემცირების, გადინების თუ სხვა მიზეზების გამო. მათ ასევე შეიძლება მძაფრად იგრძნონ შვილებისთვის საჭირო მზარდი ხარჯების პრობლემა, მათ გარშემო მომხდარი სტიქიური უბედურებები, ოჯახის ხანდაზმული წევრის მოვლის აუცილებლობა, ომები, რომლებიც მძვინვარებს მთელ მსოფლიოში, მოახლოებული საპრეზიდენტო არჩევნები და სხვა. ლიდერებისთვის არ არის მიზანშეწონილი, რომ თანამშრომლებისგან ჰქონდეთ მოლოდინი, რომ ყოველთვის მადლიერებითა და ხალისით გამოირჩეოდნენ სამსახურში.
მოლოდინს, რომ თანამშრომლები იყვნენ ბედნიერები, შეუძლია დააჩქაროს მათი გადაწვაც. სწორედ ამიტომაცაა ეს პოზიტივი ტოქსიკური, რომ მას არაფერი მოაქვს კარგი, გრძელვადიან პერსპექტივაში, მხოლოდ დროებითი თავის მოტყუება.
წყარო: HBR
