ყოველი ახალი წელი სავსეა მოსალოდნელი და დამაბნეველი პროგნოზებით, რომელთა უმეტესობაც მცდარია, ანუ არ გვეუბნება ზუსტად იმას, რაც მოგველის. თუმცა ამ ცოდნის გარეშეც შესაძლებელია განვსაზღვროთ, რა შეიცვლება და როგორ. ჩვენ არასწორად ვაფასებთ ცვლილებებს, როცა კომპანიებს მასთან მარტივად შეგუება შეუძლიათ, გადამეტებულადაც კი, და ნაკლებად განვიხილავთ იმ საკითხებს, რომელთანაც რთულია ადაპტაცია — ყურადღებას არ ვაქცევთ იმას, რასაც გავლენა აქვს ოპერაციულ სისტემებზე, მაგრამ ზედმეტად ვაფასებთ მოთხოვნის ცვლილებას…
ამ უკანასკნელზე ფიქრი უფრო მარტივია, რადგან ეს მარკეტინგის არსია. შექმნილია იმისათვის, რომ თვალყური ადევნოს მომხმარებელთა სიახლეებს და მას სწრაფადვე უპასუხოს. ამგვარად, მარკეტერები ამ საკითხში მცირე ცვლილებისადმიც კი ჰიპერმგრძნობიარეები არიან. ეს კი სწორედ ის სფეროა, სადაც წინასწარმეტყველებები არ მართლდება.
კონკრეტული საკითხი ცხადი გახდა პანდემიისა და ინფლაციის შემდეგ, მომხმარებლები ახალი ნორმის დამკვიდრებისკენ კი არ ისწრაფვიან, არამედ არსებულში დაბრუნებისკენ. ისინი ცვლილებებს ეწინააღმდეგებიან, თუმცა როცა იღებენ მას, ეს მეტ კომფორტსაც გვთავაზობს.
მარკეტერებიც მომხმარებლებივით არიან, ისინიც აიგნორებენ ცვლილებებს, რომლებიც დიდ ინვესტიციებს მოითხოვს საქმის განსხვავებულად კეთებაში. მაგრამ ამის გადადება ნიშნავს, რომ, როცა ნელა მოძრავი მაკრო ძალები საბოლოოდ დაგიჭერენ, ცვლილება სწრაფი და დრამატული გახდება. ეს კი ჩვენ პანდემიის დროს ვიხილეთ…
დაბოლოს, 1980-2007 წლები გავიხსენოთ — სტაბილურობის პერიოდი, რა დროსაც ყველა დღევანდელი ოპერაციული მოდელი განვითარდა. ეს კი, ბუნებრივია, შეუსაბამოა არასტაბილური პერიოდებისთვის. ამიტომ, სისტემები ახლა ცვლილებებისადმი მდგრადი უნდა გახდეს და ეს არის ზუსტად ის სივრცე, სადაც მომავლის ფორმა უნდა ეძებოთ.
