ბიზნესი რიცხვებია, მარკეტინგი — ხალხი. მენეჯმენტის გურუ პიტერ დრაკერი ამტკიცებდა, რომ ბიზნესის ძირითადი ფუნქციებია მარკეტინგი და ინოვაცია. დრაკერის აზრით, ადამიანები ყოველთვის პირველები უნდა იყვნენ, მაგრამ ეს სათანადო მოგებას ვერასდროს მოიტანს.
მარკეტერებს მუდმივად უწევდათ საკუთარი თავისთვის იმის შეხსენება, რომ ხალხი ყურადღების ცენტრში უნდა იყოს. 50-იან, 60-იან და 70-იან წლებში, შეშლილთა ეპოქაში, დევიდ ოგილვი კოლეგებს ეუბნებოდა: „მომხმარებელი არ არის იდიოტი; ის შენი ცოლია“.
მსგავს მიდგომაში ოგილვი არც პირველი ყოფილა და არც უკანასკნელი. დრაკერმა ჯერ კიდევ 1954 წელს პირველად გაუსვა ხაზი მომხმარებლების პრიორიტეტების მნიშვნელობას. ჰარვარდის მარკეტინგის გურუ ტედ ლევიტმა ეს კიდევ ერთხელ გააკეთა 1970-იან და 1980-იან წლებში. კონსულტანტებმა დონ პეპერსმა და მართა როჯერსმა დაამატეს ინდივიდუალური პერსონალიზაცია 1990-იან წლებში. მარკეტინგის ლეგენდა ემორი ჯაგ შეთმა კი 2000-იან წლებში ორგანიზაციული განზომილება დაამატა. შემდეგ გაჩნდა რიცხვი და დიდი მონაცემების გროვაში მომხმარებლის დაკარგვის შიშმა იდეის კიდევ ერთი აღორძინება განაპირობა, რომელიც ახალ „ადამიანზე ორიენტირებულობის“ ლოზუნგით ვრცელდება.
მუდმივი შეხსენებების მიუხედავად, მაინც ვივიწყებთ ამ მიდგომას. მარტივად რომ ვთქვათ, საკუთარ თავს უფლებას ვაძლევთ, ახალი ტექნოლოგიების ტენდენციებს ავყვეთ და ძირითადი პრინციპები დავივიწყოთ. გამოდის, „საუკეთესო მარკეტინგი სხვა არაფერია, თუ არა საუკეთესო მარკეტერები. ანუ, ისინი, ვინც საუკეთესო კითხვებს სვამენ — კითხვებს, რომლებიც ადამიანზე ფიქრით იწყება“.
მაგალითად, არის თუ არა გამჭვირვალე რეკლამა კარგი გამოცდილება ადამიანებისთვის (ეფექტური სამომხმარებლო გამოცდილების წინააღმდეგ)? ან ინტრუზიული მარკეტინგი მხოლოდ ხალხის გასართობია (კვოტაზე დაფუძნებული გაყიდვების ტაქტიკებთან შედარებით)? ან მოაქვს თუ არა რეკლამას ადამიანური ღირებულება მომენტისთვის (განსხვავებით საბუღალტრო თვლებისგან)?
ცხადია, მარკეტინგმა რაღაც უნდა გაყიდოს. მაგრამ მარკეტინგი, რომელიც ადამიანს იდეის ცენტრში არ აყენებს, იწვევს წინააღმდეგობას, აჩენს სკეპტიციზმს და ხელს უწყობს აპათიას მარკეტინგისა და რეკლამის მიმართ, რაც ყველაზე დიდი ბარიერია ბაზარზე ხალხთან საუბრისას. თუ მარკეტერები შეჩერდებიან და ჰკითხავენ საკუთარ თავს, მათ მეგობრებს ან ოჯახს — ან, როგორც ოგილვი ამბობს, მათ ცოლებს — რას უწევენ პროპაგანდას, მოსწონთ თუ არა ის, რასაც ავრცელებენ, მარკეტინგი ბევრად უკეთესი გახდება.
მომხმარებელზე ორიენტირებულობის შემდეგი ზღვარი, სავარაუდოდ, მდგრადობაზე და ფოკუსირების აუცილებლობაზე იქნება.
