რამდენიმე წლის წინ გუგლისთვის რომ გეკითხათ, როგორ მივაღწიოთ კამპანიის ვირუსულ გავრცელებასო, ის გვიპასუხებდა, რომ ეს ბედის საკითხია. ვერავინ იწინასწარმეტყველებს, რა გახდება ინტერნეტ სივრცეში ვირუსული.
ეს არც თუ ცუდი თეორიაა, უბრალოდ ეს თეორია არც თუ ისე სწორია. მთელი მეცნიერებაა იმის გარკვევა, თუ რატომ აზიარებენ ადამიანები გარკვეული ტიპის პოსტებს სხვებზე უფრო მეტად. ერთი რამის ცოდნას კი ნამდვილად არ სჭირდება ამ სფეროს მეცნიერობა: წარატებისთვის საკმარისი არ არის გქონდეს Facebook ან Twiiter ანგარიში და რაღაც პერიოდულობით დებდე პოსტებს.
Facebook და Twiiter მხოლოდ ტექგნოლოგიებია და არა თავისთავად სტრატეგია. იმისთვის, რომ შევძლოთ სოციალური მედიით უპირატესობის მოპოვება, უნდა გავითავისოთ თუ რა მოტივებით აზიარებენ ადამიანები ერთი სახის „ქონთენთს“ უფრო მეტად, ვიდრე მეორეს.
ადამიანებს სურთ გამოჩნდნენ უფრო სხარტები, ანუ სმარტები
სანამ, ადამიანი გააზიარებს ამა თუ იმ სახის ინფორმაციას სოციალურ მედიაში, ის ამ ინფორმაციის ე.წ. სოციალურ ღირებულებას აფასებს. რაც უფრო კარგ პერსონად წარმოაჩენს ეს პოსტი მას, მით მეტად გაუჩნდება მას სურვილი, ეს პოსტი მის სახელთან იქნას ასოცირებული.
თებერვლის დასაწყისში „LinkedIn“-მა თავისი მომხმარებლების ნაწილს წერილი გაუგზავნა, სადაც იწერებოდა: „გილოცავთ, თქვენ 2012 წლის ყელაზე ნახვადი პროფილების ტოპ ხუთულში შეხვედით.“ სასიამოვნო გრძნობაა, როცა ასეთ სპეციალურ ჯგუფს მიეკუთვნები, მაგრამ მიმღებნი უბრალოდ სიამაყის გრძნობით არ აღვსილან. მათ, როგორც მოსალოდნელი იყო, ამ სასიამოვნო ინფორმაციის საკუთარ მეგობრებში გაზიარება დაიწყეს. ათასობით ადამიანმა Facebook და Twiiter ანგარიშებზე სიტყვა შეაწიეს ამ სასიამოვნო სტატუსს. მიზეზი მარტივად გასაგებია. ადამინებმა იმიტომ გააზიარეს ეს ინფორმაცია, რომ ის მათ სოციუმში კარგი სახით წარმოაჩენდა.
თუ ინფორმაცია ისეთი შინაარსის მატარებელია, რომელიც ადამიანს მისი გავრცელების შემთხვევაში უფრო ჭკვიანს გამოაჩენს, მეტად მოსალოდნელია, რომ ის ასეთ ინფორმაციას მეგობრებში გააზიარებს. ამასთან ადამიანებს მოსწონთ, როდესაც ისინი პირველები აზიარებენ ამგვარ ინფორმაციას, რადგან ეს მათ კიდე უფრო კარგ ტიპებად წარმოაჩნს.
სანამ, ასეთი ადამიანები საკუთარი ტოპ ხუთეულობით ტრაბახობდნენ, „LinkedIn“-მაც კარგად იხეირა ამ ვითარებით. ადამიანებს არ შეეძლოთ საკუთარი საამაყო სტატუსი „LinkedIn“-ის ხსენების გარეშე გაევრცელებინათ. შედეგად გაიზარდა სოციალური ქსელის მიმართ ინტერესი და საბოლოოდ მომხმარებლების რაოდენობა.
„ტრიგერები“ – ვიზუალი, ხმა და სხვა სტიმულები, რაც პროდუქტს მოგვაგონებს და იდეები – ეს არის მიზეზები, რის გამოც ჩვენს ინფორმაციას ვაზიარებთ. წინა წელს, „NASA“-ს ხომალდმა მარსზე დაშვება განახორციელა. ეს იყო ეპიკური მოვლენა, რომელიც მილიონობით ინვესტიციას და მრავალწლიან მუშაობას მოითოხვდა. მსოფლიო ზეიმობდა, როდესაც ხომალდი უკან მშვიდობით დაბრუნდა და მშობლიოური პლანეტის მტვრიან ზედაპირს ისევ შეეხო. მედია საშუალებები გაგიჟებულები აშუქებდნენ ამ ისტორიას. მილიონობით ადამიანი საუბრობდა ამ სიახლის შესახებ.
„NASA“ რა თქმა უნდა, ექსტაზურ მდგომარეობაში იმყოფებოდა. მაგრამ მასთან ერთად სხვა ორგანიზაციამაც დიდი სარგებელი მიიღო ამ ისტორიით. ეს გახლდათ ტკბილეულის კომპანია „Mars“-ი. იმ პერიოდში, როდესაც საინფორმაციო სივრცე პლატენა მარსის თემით იყო გადავსებული, არანორმალური სისწრაფით იმატა „Mars“-ის გაყიდვებმა.
„Mars“-ის შოკოლადი მის სახელს დამფუნძებლის ფრანკლინ მარსის საპატივცემულოდ ატარებს, და არა პლანეტა მარსის გამო. მაგრამ პლანეტა მარსის მიმმართ გამძაფრებულმა ყურადღებამ ერთი მნიშვნელოვანი რამ დაგვანახა. ზოგჯერ ვირუსული წარმატება, მართლაც რომ შემთხვევითობის ხელშია.
ვერავინ მოგცემთ გარანტიას, რომ თქვენ კამპანიას სოციალურ მედიაში მილიონობით ნახვა ექნება, მაგრამ ერთი რამის გარანტიის მოცემა მაინც შეიძლება. გადაწყვეტილებას, თუ რომელი ინფორმაცია გააზიარონ, ადამიანები შემთხვევით არ იღებენ, ხოლო ვირუსულობის მეცნიერების გააზრებით ჩვენ ვზრდით ინფორმაციის გაზიარებადობის შანსებს.
ავტორი: ნათია გოგია
